شیرین ماه ها بود که در یک شرکت بیمه کار می کرد. علاوه بر اینکه کارهای خود را خیلی خوب انجام می داد، صبح ها هم معمولاً زودتر از بقیه سر کار حاضر می شد و برای خود و دیگران چای درست می کرد. درست کردن چای جزء وظائف کاری او نبود، اما خودش دوست داشت که آن کار را انجام دهد و از اینکه می توانست به دیگران کمک کند احساس خوشنودی می کرد. او از کار خود لذت می برد و دوست داشت تا زمانیکه بتواند در آنجا بماند.

آرش از آندسته افرادی بود که حتی کوچکترین کارها هم از دید او مخفی نمی ماند و همیشه حرف مثبتی برای زدن داشت. او حتی در مقابل مدیر شرکت آقای کریمی به خاطر کارمندان خود فخر فروشی می کرد.

موقع شام، شیرین به خانواده اش می گفت که آرش دلیل او برای دوست داشتن کارش بود. آرش باعث می شد او از کارهای خود احساس خوشنودی و رضایت کند. او کوچکترین کارهای کارمندان خود را می دید و همیشه با زبان خوشاز آنها قدردانی میکرد. شیرین می دانست که می توانست کار بهتر با حقوق بیشتری نزدیک خانه اش پیدا کند، اما تصمیم گرفته بود تا زمانیکه آرش رئیس اوست، همانجا بماند و کار کند.

اما سارا چیزی مغایر با این را تجربه کرده بود. او که معاون اجرایی یک شرکت بزرگ بود و 22 سال برای آن شرکت کار می کرد و رفته رفته مسئولیت های بسیار بیشتری را بر گردن گرفته بود. او احساس می کردن مسئولیت هایش 5 برابر وظائف اصلیش شده اند.

وقتی شرکت یک کارمند موقت که با او کار می کرد را اخراج کرد، دیگر طاقت او به سر رسید و به رئیسش گفت که چطور اینهمه کاری که او برای شرکت انجام می دهد را نمی بیند. و رئیس به جای ارزیابی میزان کار او و پیدا کردن یک راه حل، خیلی عادی به او می گوید، "مطمئناً خودت می توانی راهی برای آن پیدا کنی."

روز بعد سارا استعفا می دهد و الان یک کارمند متوسط در یک فروشگاه لوازم ساختمانی است. درست است که نیمی از پول آن موقع را درمی آورد اما دوبرابر آن از کارش لذت می برد. و احساس می کند که تلاشهایش در زمینه کار مورد توجه قرار میگیرد نه اینکه نادیده گرفته شود.

می خواهید بدانید که درس اخلاقی این داستان ها چه بود؟ ممکن است در نظر اول پول توجه آدم ها را به خود جلب کند، اما چیز دیگری هست که باعث حفظ انگیزه آنها برای ادامه کار می شود. بااینکه خیلی از افراد می گیوند به خاطر به دست آوردن پول و حقوق بهتر از کارشان بیرون آمده اند، تحقیقات نشان می دهد که فقدان قدردانی و تقدیر از کار آنها، یکی از مهمترین دلایل برای کناره گیری آنها از کارشان است.

معمولاً مدیران آنقدر درگیر کارهای روزمره خود می شوند که به کلی مهارت هایی را که برای مردم خیلی مهم است را نادیده می گیرند. خیلی از مدیران هم چندان تمایلی به تعریف کردن از دیگران ندارند. در چنین موقعیت هایی، یک اشاره و گوشزد از بالا میتواند کارآمد باشد. مدیر کل بیمارستانی را می شناسم که در ابتدای هر میتینگ کاری 5 ژتون امتیاز به مدیران مختلف بیمارستان می دهد تا آنها ژتون ها را به کارمندانی که می بینند کار خود را خوب انجام می دهند اهدا کنند و حق ندازند در جلسه هفته آینده شرکت کنند مگر اینکه همه این ژتون ها را اهدا کرده باشند.

ببینید چه چیز به کارمندانتان انگیزه می دهد

قبل از هر نوع برنامه ریزی، ببینید چه چیز به کارمندانتان انگیزه می دهد. تصور نکنید که میدانید و نیازی به فکر کردن ندارد. در شرکتی کار می کردم که مدیر آن تصور میکرد کارمندان پول را بهترین نوع قدردانی می دانند. اما بعدها مشخص شد که پول مهم نبوده است و پارکینگ برای آنها اهمیت بیشتری داشته است. آنها می خواستند اجازه پارک کردن در پارکینگ شرکت به آنها داده شود چون مجبور بودند ماشین هایشان را چندین خیابان آنطرفتر پارک کنند. با فهمیدن این موضوع، ما توانستیم برنامه بسیار عالی برای پارکینگ بریزیم.

کمی تنوع ببخشید

یکی دیگر از جنبه های مهم برای هر برنامه کارآمد، تنوع است. بعد از شش ماه همه برنامه ها کمی خسته کننده و تکراری می شوند. برای جالب تر و جدیدتر کردن برنامه تان کمی به آن تنوع ببخشید. رقابت های دوستانه بین دپارتمان های مختلف شرکت یا جایزه های غافلگیرکننده مثل تهیه دیدن میهمانی، شام در رستوران های خوب و از این قبیل می تواند ایده خوبی باشد. کارمندان می توانند خودشان تصمیم بگیرند که چه می خواهند. به این طریق از جایزه شان لذت بیشتری خواهند برد.

ایجاد یک برنامه برای قدردانی از افراد کار دشواری نیست. یک برنامه خوب، ارزش ها را در محیط کار بالا بردن و حس دوستی و محبت بین کارمندان و دیران را نیز بیشتر میکند. اما بزرگترین مزیت این برنامه این است که افراد تمایل و انگیزه بیشتری برای کار پیدا می کنند که موفقیت شرکت را دوچندان خواهد کرد.