شما چند فرزند دارید، باید بدانید که کار یک پدر هیچ‌گاه تمام نمی‌شود. برای اینکه یک پدر خوب باشید، باید کنارشان حضور داشته باشید، یک ناظم و یک نمونه رفتاری خوب باشید، و ...
این زمان را در برنامه کاری خود وارد کنید. شاید بهترین شب‌ها برای کودکان شما، شب‌های پنج‌شنبه، دوشنبه، و جمعه باشد، پس سعی کنید در برنامه کاری خود این اوقات را خالی کنید و اجازه ندهید که تعهدات دیگری وارد این زمان‌ها شود.
اگر بیشتر از یک کودک دارید، پس باید زمانی را برای دیدن هر کدام از کودکان اختصاص دهید، تا ارتباط خاص شما با هر کدام از آنها شکل پذیرد.
اگر انقدر خسته هستید که نمی‌توانید بلند شوید و کودک خود را به پارک ببرید، پس کار دیگری برای وی انجام دهید، مثلاً دیدن یک کارتون شاد یا یک بازی ورزشی. مهم است که شما در حد لازم، با کودکتان زمان بگذرانید.
2- در اتفاقات مهم، کنار فرزندان خود باشید. اگرچه در نظر گرفتن "زمان پدر" در هر هفته، برای تقویت رابطه با فرزندان مهم است، ولی لازم است که در اتفاقات مهم زندگی نیز در کنار آنها باشید. زمان کاری خود را جوری تنظیم کنید که بتوانید در روز اول مدرسه، روز فارغ‌التحصیل شدن و ... در کنار آنها باشید.
فرزند شما، در ادامه زندگی خود، این زمان‌ها را به یاد خواهد آورد، و اینکه شما در کنار آنها حضور داشته باشید، برای آنها خیلی مهم خواهد بود.
ممکن است زمانی که اتفاق مهمی برای یکی از کودکان شما پیش می‌آید، سر شما خیلی شلوغ باشد، ولی در صورتی که شما آن واقعه را از دست بدهید، در آینده پشیمان خواهید شد.
3- درس‌های مهم را به فرزندتان یاد دهید. لازم است که شما به عنوان یک پدر، برای یاددادن کارهای ساده زندگی، در کنار آنها حضور داشته باشید. می‌توانید به فرزند خود روش مسواک زدن، استفاده از دست‌شویی، دوچرخه‌سواری، رانندگی، شنا و .... را یاد دهید. کودکان شما، لازم است که درس‌های بزرگ زندگی را، همانند درس‌های ساده روزانه از شما یاد بگیرند.
این درس‌ها را با همسرتان تقسیم کنید. هر دو شما لازم است چیزهایی که در زمان رشد و بزرگ شدن به آنها نیاز پیدا خواهند کرد را به آنها یاد دهید.
به کودکان خود کمک کنید که از اشتباهات خود درس بگیرند. در صورتی که آنها کاری را اشتباه انجام دادند، شما لازم است به آنها نشان دهید که علت اشتباه بودن آن چیست و اینکه چطور می‌توانند در آینده از انجام آن خودداری کنند، نه اینکه صرفاً بخواهید آنها را به خاطر آن اشتباه تنبیه کرده و مسئولیت را از گردن خود باز کنید.
4- ارتباطات قوی با هم ایجاد کنید. اینکه شما در وقایع مهم زندگی در کنار کودک خود باشید خیلی اهمیت دارد، ولی مهم است که زمانی که در کنار آنها هستید، بتوانید با آنها ارتباط برقرار کنید. لازم نیست همیشه کار جالبی انجام دهید تا کودکان از اینکه در کنار شما هستند لذت ببرند، بلکه تنها لازم است بر روی توانایی خود در ارتباط برقرار کردن با آنها تمرکز کرده و بتوانید نگرانی‌ها و سختی‌های آنها را درک کنید.
سعی کنید هر روز از وضعیت کودک خود اطلاع حاصل کنید، و ببینید که نگرانی آنها چیست، و اینکه در آن هفته چه اتفاقاتی قرار است بیفتد، و اینکه آیا چیزی فکر آنها را درگیر کرده است یا نه. سؤال سطحی " روزت چطور بود؟"، بدون اینکه واقعاً بخواهید جواب را بدانید، مشکلی را حل نخواهد کرد.
در صورتی که کودکان شما دانشجو یا جوان هستند، شاید دوست نداشته باشند که جزئیات روز خود را با شما در میان بگذارند. فقط سعی کنید هر چند وقت یک‌بار از حال آنها جویا شوید تا بدانند که برای شما مهم هستند.
5- برنامه سفر با کودکان خود تنظیم کنید. برای اینکه یک پدر خوب باشید، باید زمانی اختصاص دهید و با کودکان خود به سفر بروید. شما می‌توانید سفرهای سالیانه ماهیگیری، سفر به شهرهای ساحلی، یا سفرهای اقامتی در جنگل که از یاد کودکان نخواهد رفت را با آنها ترتیب دهید. هر کاری که می‌کنید، سعی کنید خاص و به‌یادماندنی باشد، و چیزی باشد که بتوانید حداقل یک‌بار در سال ترتیب دهید تا کودکان از بودن در کنار شما لذت ببرند.
اگر از چند ماه قبل این سفرها را برنامه‌ریزی کنید، کودکان برای تجربه‌ای شاد و متفاوت خود را آماده خواهند ساخت.
6- با اینکه گذراندن زمان با کودکان مهم است، ولی شما باید برای خودتان نیز زمانی اختصاص دهید. این زمان می‌تواند صرف مطالعه، تعمیرات وسایل، ورزش، یا هر کار دیگری که شما به آن علاقه داشته و باعث حفظ روحیه شما می‌شود، بشود.
اگر شما زمانی را برای انجام کارهای خود اختصاص ندهید، نخواهید توانست که آرامش داشته و باطری‌های خود را شارژ کنید. در این صورت، شما نمی‌توانید توجهی که کودکان به آن نیاز دارند را به آنها داشته باشید.
شما می‌توانید صندلی یا اتاقی خاص در خانه داشته باشید که کودکان شما بدانند که زمانی که شما در آنجا هستید، نباید مزاحم شما شوند. سعی کنید با این مفهوم "زمان شخصی" کنار بیایند و به آنها توضیح دهید که شما برای یک مدت، کارهای خودتان را در آن انجام می‌دهید و نباید کاری به شما داشته باشند، مگر اینکه واقعاً مجبور باشند.
یک ناظم منصف باشید. 1- کودکان خود را به طور مناسبی تشویق کنید. ناظم بودن تنها به معنی این نیست که زمانی که کودکان اشتباهی مرتکب شدند آنها را تنبیه کنید، بلکه لازم است زمانی که آنها کار خوبی انجام دادند آنها را تشویق کنید تا به انجام مجدد آن علاقه‌مند شوند. حال اگر آن کار خوب، گرفتن نمره‌های بالا، کمک به برادر کوچک برای انجام یک کار سخت، یا گذشت از حرف بد یک فرد و شروع نکردن دعوا بوده باشد، لازم است شما به آنها بفهمانید که چقدر به آنها افتخار می‌کنید و چقدر قدر کار خوب آنها را میدانید.
زمانی که کودکان شما سنین پایینی دارند، تشویق آنها با مهربانی می‌تواند خیلی موثر بوده و به آنها بفهماند که شما چقدر از کار آنها راضی هستید.
با اینکه خرید اسباب‌بازی، یا تهیه غذای مورد علاقه آنها، هر از چند گاهی زمانی که کار خوبی انجام داده‌اند، می‌تواند باعث تقویت رفتار خوب شود، ولی نباید آنها تنها عامل مشوق کودکان برای انجام کارهای خوب قرار داده شوند. دلیل اصلی تشویق آنها به انجام کارهای خوب، باید این باشد که شما درست و غلط را به آنها یاد داده‌اید.
برای انجام کارهایی که لازم است انجام دهند، همانند انجام بخشی از کارهای خانه، ... ، به کودکان خود جایزه ندهید، وگرنه فکر خواهند کرد که به شما لطف می‌کنند.
2- کودکانتان را به طور مناسبی تنبیه کنید. برای اینکه یک ناظم منصف باشید، لازم است زمانی که کودکان اشتباهی مرتکب شدند، آنها را تنبیه کنید. این به این معنی نیست که کار را به تنبیه بدنی، یا تنبیه‌های روانی سخت بکشانید، بلکه صرفاً به این معنی است که به کودکان خود بفهمانید که اشتباهی مرتکب شده‌اند و اینکه اشتباه آنها عواقبی در پی خواهد داشت. زمانی که سن کودک شما برای قبول کردن دلیل و منطق مناسب بود، لازم است بداند که چه وقت اشتباهی مرتکب می‌شود.
اطمینان حاصل کنید که شما و همسرتان، بر روی تنبیهی که برای کودکان در نظر گرفته‌اید توافق کرده‌اید. عواقب کار باید یکسان باشد، چه مادر اشتباه را دیده باشد، و چه پدر. این کار باعث می‌شود از ایجاد وضعیت "پلیس خوب، پلیس بد" جلوگیری به عمل آید.
3- ثبات قدم داشته باشید. ثبات قدم داشتن در کارها، به اندازه داشتن سیستم پاداش و تنبیه مهم است. در صورتی که کودک شما رفتارهای بدی از خود نشان می‌دهد، عواقب کار باید همیشه یکسان باشد، حتی اگر آن عواقب برای آن شرایط نامناسب بوده، یا شما خسته یا بیرون و در محیط‌های عمومی باشید. اگر کودک شما کاری عالی انجام داد، فراموش نکنید که کاری کنید که احساس بزرگی پیدا کنید، حال هر چقدر هم که خسته یا عصبی باشید.
در صورتی که صبور نباشید، کودک شما متوجه می‌شود که عکس‌العمل‌های شما، با حس و حال شما تغییر خواهد کرد.
4- فریاد نزنید. با اینکه ممکن است از رفتار کودکتان عصبانی شده باشید، فریاد زدن راه حل کار نیست. اگر دوست دارید فریاد بزنید، سعی کنید آن را زمانی انجام دهید که تنها هستید. هیچ‌گاه سر کودکان فریاد نزنید، حتی اگر واقعاً حس می‌کنید که لازم است این کار را انجام دهید. شما می‌توانید صدای خود را مقداری بالا ببرید تا بدانند که اشتباهی مرتکب شده‌اند، ولی اگر سر آنها فریاد بزنید، آنها از شما خواهند ترسید و علاقه خود به مکالمه و ایجاد ارتباط را از دست خواهند داد.
اگرچه این کار ممکن است سخت باشد، ولی نباید اجازه دهید که کودکان شما ببینند که شما کنترل خود را از دست داده‌اید.
5- خشن نشوید. هرچقدر هم که عصبانی هستید، نباید کودکان را بزنید، هل دهید یا به آنها صدمه بزنید. این کار باعث می‌شود که آنها به صورت احساسی آسیب ببینند و دیگر نخواهند که با شما ارتباط برقرار کنند. در صورتی که کودکان حس کنند که شما ممکن است خشن شوید، آنها به داخل خود خزیده و دوست نخواهند داشت که کنار شما باشند. در صورتی که می‌خواهید احترام کودکان را جلب کنید، لازم است که از خشن شدن با کودکان، و با مادر آنها خودداری کنید.
6- طوری باشید که از شما حساب ببرند و شما را دوست داشته باشند. مهم است که کودکان بدانند که شما یک ناظم قاطع هستید و نمی‌توانند شما را دور بزنند، ولی در همین حال، لازم است که محبت و دوستی شما را بخواهند و از بودن در کنار شما لذت ببرند. برای اینکه یک پدر خوب باشید، لازم است در خطی بین سخت‌گیری و قاطع بودن، و مهربانی و قدر دانستن حرکت کنید.
اگر خیلی سعی کنید که طوری باشید که از شما حساب ببرند، پس ممکن است کودکان دوست نداشته باشند که حرف‌های خود را به شما بزنند.
اگر خیلی سعی کنید که طوری باشید که شما را دوست داشته باشند، ممکن است کودکان، شما را به عنوان یک فرد آسان گیر و کسی که قانونی وضع نمی‌کند فرض کنند.
یک نمونه رفتاری خوب باشید. 1- با عمل رهبری کنید. اگر می‌خواهید طوری باشید که با رفتار و عمل خود مدیریت کنید، پس کلمه قصار شما باید این باشد: "کارهایی که من میگویم را آن طوری که انجام می‌دهم انجام بده"، تا کودکان شما فکر نکنند که زمانی که شما خوب و بد را به آنها یاد می‌دهید، خیلی سخت‌گیر و منتقد هستید. اگر می‌خواهید کودکان، طوری رفتار کنند که شما دوست دارید، پس لازم است آنها آن رفتار مثبت را ابتداً در شما ببینند. در زیر، چند روش برای مدیریت با عمل آورده شده است:
در صورتی که دوست ندارید که کودکان شما سیگار بکشند، پس لازم است خود شما هم سیگاری نباشید.
اگر دوست دارید که کودکانتان، با مهربانی و احترام با مردم رفتار کنند، پس لازم است که آنها ببینند که شما با مردم، از دربان و راننده تاکسی گرفته، تا همکار و رئیس با مهربانی و احترام رفتار می‌کنید.
اگر از کودکانتان می‌خواهید که دعوا را شروع نکنند، پس نباید درست جلوی چشم آنها، با مادر آنها دعوا راه بی اندازید.
2- با مادر کودکان با احترام رفتار کنید. در صورتی که می‌خواهید کودکان از رفتار شما درس بگیرند، باید با مادر آنها با احترام رفتار کنید. باید کاری کنید که کودکان ببینند شما چقدر مادرشان را دوست دارید، به وی در کارها کمک می‌کنید، از بودن با وی خوشحال هستید. اگر شما با زن خود بدرفتاری کنید، کودکان هم فکر می‌کنند که بدرفتاری با مادر یا افراد دیگر اشکالی ندارد، برای اینکه پدر هم این کار را انجام می‌دهد. یکی از بخش‌های احترام گذاشتن به همسر، این است که مقداری از کارهای خانه و کودکان را بر عهده بگیرید. به بچه‌ها نشان دهید که شما مادر آنها را تمجید می‌کنید و مهربانی و عطوفتی که لایق آن است را به وی نشان می‌دهید. شما نه تنها باید با مادر آنها با احترام رفتار کنید، بلکه لازم است که وی را دوست داشته، با وی خوش گذرانده و بر روی تحکیم رابطه دوستی خود تلاش کنید. اگر مادر کودکان شاد باشد، همه شاد خواهند بود. اگر شما و مادر کودکان از هم طلاق گرفته‌اید، به هیچ عنوان نباید حرف بدی در مورد مادرشان به آنها بزنید و از وی به بدی یاد کنید. گفتن این حرف می‌تواند باعث گیج شدن و ایجاد فشارهای روانی برای کودکان شود، علی‌الخصوص زمانی که هنوز در سنین پایین باشند.
3- به اشتباهات خود اعتراف کنید. برای اینکه یک نمونه رفتاری خوب باشید، لازم نیست که یک انسان کامل باشید. در حقیقت، اگر یک انسان معمولی باشید شاید برای کودکتان بهتر باشید، برای اینکه آنکه آنها خواهند دید که هر کسی ممکن است اشتباه کند. در صورتی که اشتباهی مرتکب شدید، مثلاً فراموش کردید که بعد از مدرسه یا کلاس شبانه، آنها را از کلاس بردارید، یا اینکه عصبانی شدید و حرف ناشایستی زدید، لازم است عذرخواهی کنید و بگویید که میدانید که اشتباهی مرتکب شده‌اید.
اگر بتوانید غرور خود را جلوی کودکانتان بشکانید و عذرخواهی کنید، آنها نیز یاد خواهند گرفت که به اشتباهات خود اعتراف کنند.
اعتراف به اشتباهات، و سعی در اصلاح آنها، شخصیت قوی ای از شما در ذهن کودکانتان خواهد ساخت.
4- در کارهای خانه کمک کنید. اگر می‌خواهید که کودکان در کارهای خانه کمک کنند، پس لازم است شما هم در کارهای خانه به همسرتان کمک کنید، صرف‌نظر از اینکه چقدر کار شما در خارج از خانه خسته کننده باشد. به آنها نشان دهید که شما هر چند وقت یک‌بار، ظرف‌ها را می‌شویید، فرش‌ها را جارو می‌زنید، لباس‌ها را پهن می‌کنید و ... این کار باعث می‌شود که آنها هم بخواهند در کارهای خانه به مادرشان کمک کنند. اگر آنها فکر کنند که تمیز کردن خانه، تنها کار مادر است، پس به احتمال زیاد حاضر نخواهند شد در کارهای خانه، با مادرشان کمک کنند.
کمک کردن در کارهای خانه، نه تنها باعث شاد شدن همسرتان می‌شود، بلکه باعث می‌شود که کودکان ببینند که شما و همسرتان، به عنوان یک تیم عمل می‌کنید و آنها هم خواهند خواست که وارد تیم شوند.
5- احترام کودکان را به دست آورید. احترام به دست آوردنی است، دادنی نیست، و شما باید هر کاری که لازم است انجام دهید تا احترام کودکان خود را به دست آورید. اگر شما کنار آنها نباشید، سر مادر آنها فریاد بزنید، یا صرفاً بعضی مواقع قانون‌مند باشید، آنها صرفاً به خاطر اینکه شما پدرشان هستید به شما احترام نخواهند گذاشت. شما باید طوری رفتار کنید که تحسین‌برانگیز، صادق و دائم باشد تا کودکان شما ببینند که شما یک پدر نمونه هستید و کسی هستید که ارزش تحسین آنها را دارد.
کودکان نباید شما را پرستش کنند و فکر کنند که شما کامل هستید، تنها لازم است بدانند که شما انسانی هستید که در جهت کامل شدن، رفتارهای درستی از خود نشان می‌دهید.
6- باران عشق و مهربانی را بر سر کودکان خود بریزید. اگرچه ممکن است فکر کنید که یک نمونه رفتاری بودن، به این معنی است که مقداری از آنها فاصله گرفته و همیشه کار درست را انجام دهید، ولی لازم است انقدر با آنها مرتبط باشید که کودکان خود را بوسیده و در آغوش بگیرید، و به آنها نشان دهید که چقدر برای شما مهم هستند. اجازه ندهید که یک روز بدون گفتن کلمه "دوستت دارم" ، نشان دادن فیزیکی محبت و علاقه، و نشان دادن اینکه چقدر دوستشان دارید ، به آنها سپری شود.
کودکان، صرف نظر از سنی که دارند، آرزوی محبت و مهربانی از شما را دارند.
کودکان خود را تحسین کنید و به آنها بفهمانید که زندگی شما، بدون آنها شاد و کامل نبود.
وضعیت آنها را درک کنید 1- قبول کنید که کودکان شما، خود شما نیستند. اگرچه ممکن است شما دوست داشته باشید که فرزندتان کار خانوادگی شما را دنبال کند، وارد تیم فوتبال دبیرستان شود، یا رشته خاصی در دانشگاه را تحصیل کند، ولی باید این حقیقت که فرزند شما، فرد دیگری، یا نیازهای و علایق خاص خود است را قبول کنید. شاید فکر کنید راهی که شما در زندگی پیش گرفتید، تنها راه برای رسیدن به کمال و شادی است، ولی برای اینکه یک پدر خوب باشید، باید بپذیرید که کودک شما شاید راه دیگری برای گذراندن زندگی خود انتخاب کند. اگرچه ممکن است فکر کنید که اگر آنها را مجبور به کاری کنید که فکر می‌کنید برای آنها مفید است، در واقع لطف بزرگی به آنها می‌کنید، ولیکن با این کار شما در واقع حس استقلال و اعتمادبه‌نفس آنها را از بین خواهید برد. قبول کردن علایق کودکان زمان می‌برد. اگر شما نتوانستید بفهمید که چرا با اینکه شما دکتر هستید، ولی کودکتان دوست دارد که یک نقاش شود، از وی بخواهید که برای شما توضیح دهد و به صحبت‌های وی گوش دهید و سعی کنید دیدگاه وی را متوجه شوید. اگر بخواهید بیش از حد کودک خود را کنترل کنید، آنها برای این کار از شما متنفر شده و مشکلات خود را با شما مطرح نخواهند کرد. با اجازه دادن به کودکان برای اینکه مستقل بوده و فکر بازی داشته باشند، اجازه دهید که آنها برای خود تصمیم بگیرند. می‌توانید برای مشخص کردن علایق آنها، آنها را در یکسری از فعالیت‌ها نام‌نویسی کنید و اجازه دهید ببینند که به کدامیک بیشتر از همه علاقه پیدا می‌کنند.
2- به یاد تغییر زمان‌ها باشید. برای اینکه یک پدر خوب باشید، باید بدانید که کودک شما، در محیط و زمانی که شما رشد کردید و بزرگ شدید رشد نکرده و زندگی نخواهد کرد. با جهانی‌سازی، تأثیر رسانه عمومی، و تغییرات سیاسی جامعه امروز، به احتمال زیاد، کودک شما، بی‌حفاظ تر از شما خواهد بود و بیشتر تحت تأثیر تغییرات سیاسی و اجتماعی و خطرات رسانه‌ای قرار خواهد داشت. پس سعی کنید کودکتان را برای زمانی که وی در آن زندگی خواهد کرد رشد دهید و آماده کنید.
تأثیر اینترنت، ماهواره، شبکه‌های اجتماعی، تلویزیون و عوامل دیگر، در دوره کنونی بسیار بیشتر از زمانی بود که شما کودکی خود را سپری می‌کردید، پس به خاطر داشته باشید که کودک خود را برای مقابله با خطرات این دوره زمانی آماده کنید و روش زندگی در این دوره و آینده را به آنها یاد دهید.
شاید فکر کنید به سازوکار دنیا کاملاً آشنا هستید، ولی باید به کودکانتان اجازه دهید که ایده‌ها و دیدگاه‌های خود را با شما مطرح کنند.
3- اشتباهات کودکتان را قبول کنید. اگر شما می‌خواهید یک پدر فهیم باشید، باید قبول کنید که همانند شما، کودکانتان نیز کامل نبوده و اشتباه خواهند کرد. زندگی پر از اشتباهاتی است که باعث پیشرفت کودکان شده و شما باید قبول کنید که این درس‌ها برای آینده کودکان لازم هستند. چه این اشتباهات دوستی با افراد بد، تصادف با ماشین، یا درس نخواندن و در نتیجه مردود شدن در دوره باشد.
اگر اجازه ندهید که هر چند وقت یک‌بار کودکان در کارها شکست بخورند، آنها چیزی یاد نخواهند گرفت. اگرچه ممکن است بخواهید آنها را پناه دهید و از آنها مراقبت کنید، ولی اجازه دادن به آنها برای انجام اشتباهات، باعث می‌شود که در آینده تصمیمات بهتری بگیرند.
با اینکه لازم است زمانی که کودکتان اشتباهی مرتکب شد، آنها را تنبیه کنید، ولی همچنین لازم است با آنها صحبت کرده و اشتباهی که مرتکب شدند را به آنها نشان دهید و صرفاً سر آنها فریاد نزنید.
4- زمانی که فرزند شما در کاری گیر کرده است، متوجه وضعیت وی بشوید. اگر می‌خواهید یک پدر خوب باشید، لازم است زمانی که کودک شما در کاری گرفتار شده و نیاز به کمک دارد، وضعیت وی را درک کرده و به وی کمک کنید. شاید پسر کوچک شما، به خاطر این که شما به یک شهر جدید رفته‌اید و وی دوستی ندارد، شرایط سختی را می‌گذراند یا اینکه دخترتان، با بعضی از همکلاسی‌هایش دچار مشکل شده و آنها وی را اذیت می‌کنند. اگرچه نمی‌توانید کاملاً رفتار احساسی و تند، یا رفتار سرد فرزندانتان را ندیده بگیرید و ببخشید، ولی لازم است بدانید که آنها نیز با مسائل خودشان کلنجار می روند و آماده باشید که در صورتی که به کمک شما نیاز پیدا کردند، آنها را یاری رسانید. حتی گفتن این جمله که "من میدانم شرایط سختی را می‌گذرانی، می‌خواهی در موردش صحبت کنیم؟" به کودکان شما کمک خواهد کرد که بتوانند میزان توجه و علاقه شما را درک کنند. سعی کنید خود را جای کودکان بگذارید. درک اینکه خستگی و عصبانیت کودک چه دلیلی دارد می‌تواند به شما کمک کند که رفتارهای وی را درک کنید.
5- توقعات غیرمنطقی از کودک خود نداشته باشید. زندگی یک کودک می‌تواند پر از سختی و فشار باشد، از خانواده گرفته، تا بچه‌های مدرسه، و معلمین و مربیان. به کودک خود کمک کنید که علایق خود را پیدا کرده و توانایی‌ها و نقاط ضعف خود را ارزیابی کند. به آنها کمک کند هدف‌های قابل‌دسترس برای خود تعیین کنند. آنها را برای رسیدن به پتانسیل کامل خود تشویق کنید، ولی مراقب باشید که آنها را مجبور نکنید که همانند شما زندگی کرده و به هدف‌هایی که شما رسیدید، یا آرزو داشتید برسید برسند.
6- بدانید که کار یک پدر هیچ‌گاه پایان نمی‌پذیرد. فکر نکنید که زمانی که فرزند شما 21 ساله شد، یا مدرک دانشگاهی گرفت، کار شما برای بزرگ کردن آنها تمام شده است. اگرچه تشویق فرزندان برای رسیدن به استقلال مالی و عاطفی خیلی مهم است، ولی لازم است به آنها بفهمانید که آنها برای شما مهم هستند و هر زمانی که به کمک نیاز داشتند، شما کنارشان هستید.
نکته‌ها
همیشه به حرف فرزندان خود گوش دهید
یک نمونه رفتاری برای فرزندان باشید و قبل از اینکه به آنها دستوری بدهید، خودتان آن کار را انجام دهید. برای کارهای خود بهانه نیاورید و نگویید که "کاری که من میگویم را انجام بده، نه کاری که من انجام می دهم"
هدف شما باید این باشد که درست و غلط را به کودک یاد دهید. به همین دلیل، زمانی که کار ناشایستی انجام دادند، باید به آنها نشان دهید که کاری که انجام داده‌اند اشتباه بوده است. ایجاد محدودیت در استفاده چیزهایی که به آنها علاقه دارند، در طولانی مدت، معمولاً بهتر از اعمال زور و روش‌های آنی جواب داده و باعث می‌شود که حس اعتمادبه‌نفس آنها و احترامی که برای شما به عنوان یکی از والدین قائل هستند حفظ شود.
در هر کاری که برای فرزندان خود انجام می‌دهید صبور باشید.
کارستان
