این داستان خیلی از بچه‌هایی است که پدرهایشان صبح زود می‌روند و آخر شب​ خسته به خانه بازمی‌گردند. پدرهایی که آن قدر درگیر مشغله‌های زندگی شده‌اند که فراموش کرده‌اند پدر خوب بودن یعنی چه؟

مشاهدات در بسیاری از خانه‌ها نشان می‌دهد ​ پدران فقط روزانه نزدیک به 20 دقیقه زمان برای فرزندانشان صرف می‌کنند. شهره عظیمی که خودش خانه‌دار و از وضع مالی نسبتا مناسبی برخوردار است، می‌گوید: شغل همسرم آزاد است، او صبح زود به بازار می‌رود و دیروقت به خانه بازمی‌گردد، حتی اگر مهشید بیدار باشد باز هم با پدری مواجه می‌شود که یا خیلی خسته است یا مجبور است مدام با تلفن کارهایش را پیگیری کند. خانم عظیمی که خودش زمان زیادی را صرف تربیت کودکش می‌کند، با دلخوری می‌گوید: تلفن همسرم حتی در روزهای تعطیل، یا در مسافرت هم روشن است، او آن قدر درگیر کارش است که وقتی در مکالمات تلفنی‌ با همکارانش بحث یا دعوا می‌کند به هیچ‌وجه ملاحظه حضور دخترم را نمی‌کند.

در جامعه ما مادران را به عنوان عوامل اصلی تربیت فرزندان می‌شناسند و همین عقیده مقدمه‌ای شده تا پدران در مراقبت از کودک خود نقش چندانی ایفا نکنند. بسیاری از پدران منتظر می‌مانند تا فرزندشان بزرگ شود و بعد تازه می‌خواهند با او ارتباط برقرار کنند. آنها بندرت برای فرزندشان کتاب قصه می‌خوانند، کمتر به مهدکودکش سرمی‌زنند، یا تکالیف مدرسه‌اش را نظارت می‌کنند و این در حالی است که در نظر کودک، پدر پناهگاهی امن است که می‌تواند از او و مادر حمایت کند. او قدرت دارد مشکلات را حل کند و خانواده را در مسیر درست هدایت کند.

پدران عامل ایجاد اعتماد به نفس در فرزندان خود هستند، پس طبیعی است ​ کودک در بسیاری از رفتارهای اجتماعی، از پدرش الگوبرداری کند. به خاطر داشته باشید​ وقتی رابطه دختران و پدران کمرنگ می‌شود، دختران در معرض خطرهای بیشتری قرار می‌گیرند، چرا که این پدر است که باید به دخترش حس زیبا بودن، شایسته بودن و توجه بدون قید و شرط را بدهد.

این نکته هم حائز اهمیت است که وقتی پدر خانواده از صبح تا شب درگیر معاش خانواده است، به همان اندازه که از وظایف پدری‌اش دریغ می‌کند از وظایف همسری‌اش هم غافل می‌ماند و نتیجه این سبک زندگی کردن، ایجاد فاصله و شکاف میان مرد خانه و باقی اعضای خانواده است. اگر شما هم یک پدر پرمشغله‌اید باید بدانید حضورتان هر چقدر هم که کوتاه باشد باز هم مغتنم است و باید از لحظه لحظه‌اش استفاده کرد، پس کیفیت حضورتان را ارتقا ببخشید.

با تمام وجود در خانه حضور داشته باشید

از ساعاتی که در خانه هستید به نحو احسن استفاده کنید. زهرا افسرزاده که مشکلی از این جنس دارد به شوخی می‌گوید: «جدول و تلویزیون هووهای من در خانه هستند! همسرم از مصاحبت جدول‌ها، سریال‌ها و اخبار بیشتر از مصاحبت با من و فرزندش لذت می‌برد.» سعی کنید جدول حل کردن، تلویزیون نگاه کردن و میزان خوابیدن را محدود کنید و به جای آن حضوری فعال در خانه داشته باشید؛ یعنی با فرزندتان حرف بزنید، بازی کنید و حتی کشتی بگیرید؛ بد نیست گاهی هم شما برایش کتاب قصه بخوانید. این نــکته را هم به خاطر داشته باشید کودکان همان طور که می‌توانند در سکوت و آرامش با شما هم‌صحبت و همبازی باشند ممکن است لجبازی کنند و موجبات عصبانیت شما را فراهم کنند؛ در هر حال شما باید آمادگی نشان دادن رفتاری پدرانه را داشته باشید و گاهی هم آستانه تحملتان را بالا ببرید.

از فرزندتان چقدر می‌دانید؟

اگر از شما بپرسم فرزندتان کلاس چندم است می‌دانید؟ نام معلمش را بلد هستید؟ تا به حال با مدیر مدرسه یا مهد او صحبت کرده‌اید؟ هر روز که کودکتان بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود، نیازهایشان هم تغییر می‌کند، از نیازهای او مطلع هستید؟ تامین هزینه‌های کودک فقط بخشی از نیازهای اوست. شما برای این‌که با طرز تفکر او و تحولات و رشد ذهنی‌اش آشنا شوید بد نیست گاهی گفت‌وگوهای دونفره داشته باشید، با هم به پارک بروید یا به جای سرویس مدرسه خودتان او را به مهد یا مدرسه برسانید. دیدن رفتارها و گفتارهای کودک در اجتماعی بزرگ‌تر از خانواده به شما نشان می‌دهد که روند رو به رشد کودکتان چگونه است؛ ضمن این‌که علاوه بر شناختن علایق کودکتان با دوستان، مربی‌ها و معلمین او نیز آشنا می‌شوید.

کار می‌کنید یا زندگی؟

سختکوشی و تامین معاش، نشانه تعهد به خانواده است، اما به خاطر داشته باشید که اگر میان زندگی شغلی و زندگی خانوادگی خود تعادل ایجاد نکنید، همسر و فرزندان شما، یعنی همان کسانی که برایشان خود را به آب و آتش می‌زنید، از شما دور و دورتر می‌شوند. گاهی لازم است برای حفظ کانون گرم خانواده از برخی امتیازهای مالی چشم‌پوشی کنید؛ این همان کاری است که محمد نادری نژاد انجام داده است. او که یک پسربچه هفت ساله دارد، می‌گوید: سال گذشته همسرم به دلیل سقط جنین دچار افسردگی شد. شرایط طوری بود که باید بیشتر مراقبش می‌بودم، ضمن این‌که مسئولیت بردن و آوردن مهدیار، پسرم هم به عهده من بود. در همان ایامی که تلاش می‌کردم​ از همسرم حمایت بیشتری کنم ، فهمیدم کار و مشغله زیاد چقدر ما را از هم دور کرده است. برای درمان همسرم باید ساعت کاریم را کم می‌کردم. این کار ابتدا برایم سخت بود، اما پس از مدتی که همسرم بهبود یافت متوجه شدم رابطه بسیار بهتری با آنها دارم و کیفیت زندگی‌ام ارتقا یافته است. هرچند در آن مدت تعدادی از مشتریانم را از دست دادم، اما در عوض آرامش بیشتری نصیبم شد.

فرزند توانا، نیازمند پدری تواناست

هومن یک مرد متاهل سی و دو ساله است که چهار سال از ازدواجش می‌گذرد. او می‌گوید: «پدرم به من توجه زیادی داشت، تا جایی که من هیچ وقت نیاز عاطفی یا مالی در زندگی‌ام حس نکردم، او همیشه مرا تشویق به درس خواندن کرده بود و من هم پسربچه درسخوانی برایش بودم، معدل لیسانسم گویای همین مطلب است، اما پدرم مرا مرد بار نیاورده، چرا که بجز کار پشت میزنشینی هیچ چیز دیگری بلد نیستم، حتی یک پنچرگیری ساده هم از عهده‌ام خارج است. او پدر خوبی بود، هیچ‌گاه اجازه نداد کارهای سخت انجام دهم، اما مرا مرد بار نیاورد».
مراقب باشید که کیفیت ارتباط شما با فرزندتان فقط حمایتی نباشد، بلکه طی تجربیاتی که با هم کسب می‌کنید و ساعاتی که با هم می‌گذرانید راه و روش زندگی کردن را نیز به فرزندتان بیاموزید. فرزندان از پدرانشان حس قدرت و اعتماد به نفس می‌گیرند، پس سعی کنید آنها را چند بعدی پرورش دهید. همکاری در کارهای روزانه مثل تمیز کردن ماشین، گل کاشتن در باغچه و کار کردن با جعبه ابزار پیشنهادات خوبی است که ضمن بالا بردن کیفیت ارتباط شما با فرزندتان آنها را نیز توانگر می‌کند.

تفاوت‌های بین نسلی را جدی بگیرید