برای فکر کردن به زندگی تان چقدر وقت گذاشته اید؟ به راستی برای خطر کردن، عشق ورزیدن، خندیدن، گریه کردن، یاد گرفتن، بخشیدن، کار کردن و... چه مدت از عمرتان را صرف کرده اید؟

زندگی کردن در لحظه

زندگی کوتاهتر از آن است که معمولا خیالش را می کنیم، بی گمان زمانی به خود می آئیم که خیلی زود دیر شده است و افسوس هزاران آرزوی نکرده و نرسیده  دامن گیرمان می شود.  بی دریغ گذر زمان است که  فغان مان را بلند می کند و آه نهادمان را به فلک  می رساند. دست های هیچی که به آمال نرسیده اند، فکرهایی که برملا نشده اند، روزهای بی هدفی که گذشته و تمام شده اند، همه و همه گریبان درد مان را می فشارد و با ناله ناسوری از حنجره با این جمله آشنا اما غریب «چطور اینقدر زود دیر شد؟»  معنا می شوند. لاجرم این زمان است که ناگزیریم از فراموشی و بهانه تراشی و  صد البته هیچ هم نمی توان کرد.

اما اگر هم اکنون به خودتان بیائید و وقت بگذارید تا بفهمید واقعاً چه می‌خواهید و به چه چیزهایی نیاز دارید، قطعا از نیمه راه ضرر برگشته اید و از منفعت مابقی راه نرفته چونان استفاده خواهید کرد که جبران مکافات هم خواهید نمود.

در این یادداشت نکاتی را قبل از آن که خیلی دیر شود متذکر می شویم تا با فراگیری آن، بتوانید با توشه ای غنی در مسیر ناهموار زندگی موفق و شاد گام بردارید.

در همین لحظه زندگی کنید!

همین حالا و همین جا، بین الان و نفس بعدی زندگی شماست؛ زمان حال زندگی شماست. لحظات گذرانی که از تولد تا دم مرگ، پی در پی هم می آیند و می روند تنها چیزی است که زندگی به شما داده است. پس عقل سلیم حکم می کند لحظات عمر بالخص لحظه حال را دریابید و از لحظه لحظه زندگی تان ممکن ترین بهره را بگیرید. با مهربانی، بدون ترس و پشیمانی و با تمام وجود لحظه اکنون را در آغوش بفشارید و با هر آنچه که در توان دارید، بهترینی را که می توانید انجام دهید. به طور حتم این تنها رفتار مناسبی است که می توان از شما انتظار داشت چون این لحظه، لحظه زندگی شماست.

فردا دیر است!

شما فرصت زندگی کردن دارید و این از خوش شانسی شماست. پس به پاس این نعمت، لحظه ای مکث کنید و بیندیشید!

زندگی طولانی نیست از همین امروز باید شروع کنید. بدون هیچ تعللی و رودربایستی با خود به پا خیزید و هر کاری را که برای بهینه کردن زندگی تان لازم است، انجام دهید. شما باید برای دستیابی به موفقیت، کمر همت ببنید و برای آنچه درست است، تلاش کنید. یادتان باشد فردا همیشه دیر است؛ این روزهای گذران بخشی از زندگی امروز شماست و هرگز تکرار نمی شود پس باید برای آن بجنگید، برای اعتقاداتتان، آنچه که برایتان اهمیت دارد، برای کسانی که دوستشان دارید و...

بر مرکب خوش آهنگ آینده سوارشوید!

شنیده اید که می گویند: "نابرده رنج، گنج میسر نمی شود"!!

برای کسب هر منفعتی در آینده، لازم است حال امروزتان را اندکی ناخوش کنید؛ به دیگر سخن باید چشم بر کامیابی ها و خوشایندی ها موقت و زود گذر ببنید تا در فردا روزی که چشمانت را باز می کنید گلستانی از گل هایی را ببینید که تک تک بذرشان را به دست خود کاشته اید. هدف تان هر چه باشد شروع کار جدید، گرفتن مدرک تحصیلی و...  باید برای رسیدن به آن  تلاش کنید. صرف زمان و تعهد اولین گام ممارست شماست. خودتان را آماده کنید تا چندسالی بر خلاف دیگر افراد زندگی کنید تا بتوانید مابقی عمرتان را طوری زندگی کنید که دیگران نمی توانند. یقین داشته باشد فداکاری‌هایی که امروز می‌کنید، در آینده برایتان سودآور خواهد بود.

یقین داشته باشید شکست‌ فقط درسی برای عبرت گرفتن است. با آن که ضربه خورده اید امید و باور داشته باشید که اتفاقات خوب و خوشایند در راهند و این شمائید که با عبرت های حصولی خود از شکست های گذشته و استفاده بهینه از آنها، می توانید آینده ای موفق را رقم بزنید.

بنده دیروز نشوید!

وقت با ارزش است آن را به بطالت نگذرانید. زمانی که وقت تلف می کنید، بنده دیروز می‌شوید و بی بهره از آن. پس فعال باشید و همین الان کاری انجام دهید و از مهربان دوستی چون دیروز، مساعدت بگیرید و باری از روی دوشتان بردارید. مطمئن باشید فردا از اینکه امروز شروع کردید، از خودتان تشکر می کنید و خوشحال خواهید بود.

از شکست ها درس عبرت بگیرید!

اگر طعم شکست را چشیده اید، هرگز نا امید نشوید و هیچ وقت افسوس اتفاقاتی که در زندگیتان افتاده است را نخورید. از پستی و بلندی ها و ناخوشایندی های دورن گردون مفری نیست، پس بایستی آنان را چون موهبتی بدانید که در عین غیر قابل تغییر بودن می توانند سکوی پرشی نیز برای شما باشند.  یقین داشته باشید شکست‌ فقط درسی برای عبرت گرفتن است. با آن که ضربه خورده اید امید و باور داشته باشید که اتفاقات خوب و خوشایند در راهند و این شمائید که با عبرت های حصولی خود از شکست های گذشته و استفاده بهینه از آنها، می توانید آینده ای موفق را رقم بزنید.

احساس ارزشمندی داشته باشید!

در هر ارتباطی، مهمترین خودتان هستید. احساس خوب داشتن به خود، عین خوشبختی است. باید بتوانید پیش از ارتباط با دیگران، با خودتان ارتباط سالمی برقرار کنید. زمانی که در چشم خودتان، خودتان را قبول و باور داشته باشید، می توانید بدون نیاز به تایید کسی دیگر، احساس ارزش کنید و با اعتماد به نفس بالا به چشمان اطرافیانتان نگاه کنید و با آنها ارتباط برقرار کنید.

به حقیقت اعمال افراد توجه کنید!

از حرف تا عمل فرسنگ ها فاصله است. چه بسا در زندگی با بسیاری از افراد مواجه می شوید که به هنگام حرف، بسیار درست صحبت می کنند اما در آخر به هنگام عمل، تهی از رفتارهایی می شوند که در مرتبه گفتمان مدافع سرسخت آن بودند. این گفته ی صحت دارد که "عمل افراد، حقیقت را می‌گوید!"؛  پس به کارهای دیگران دقت کنید و بر حسب رفتار و اعمال آنها، درموردشان قضاوت نمائید.

مهربانی

مهربانی بخشش کنید!

مهربانی را به میدان داد و ستد مراودات شبانه روزی تان وارد کنید. مهربانی تنها سرمایه‌ای است که هیچوقت تمام نمی‌شود. به قدر اندک هم شده مهربانی کنید چرا که مهربانی‌های کوچک هم، دنیا را زیباتر خواهند کرد. فراموش نکنید که همیشه فرصتی برای مهربانی کردن وجود دارد ؛ بخشش را یاد بگیرید و آن را به غریب و آشنا عرضه کنید. بخشش یک لبخند دنیای شما و دیگران را زیر و رو می کند. بی هیچ چشم داشتی مهربانی بخشش کنید نه بدان سبب که زیاد از آن دارید، بلکه تنها به این خاطر که می دانید دراین روزگار، بسیاری می دانند که چیزی از مهربانی ندارند.

به دور از چشم غم، در انتظار خوشی ها بنشینید!

بی گمان هیچ کس را از ناراحتی های سفر زندگی گریز و امانی نیست. باید اطمینان داشته باشید که پشت هر زندگی زیبا، شکلی از درد بوده است! انسان ممکن الخطا است و به موجب آن اشتباه می کند، کم می آورد، ضربه می خورد، می افتد و....؛ در این مرداب گرداب آلود، مهم آن است که بدانید شما انسانید و کامل نیستید،  اما می توانید یاد بگیرید دوباره بلند شوید و زندگی کنید! چقدر عالی است  اگر باور داشته باشید که هنوز زنده‌اید، نفس می کشید، فکر می کنید، لذت می برید و در جستجوی چیزهایی که دوست دارید، باید باشید. اگر آسیب دیده و ضربه خورده‌اید، باید بتوانید روی پاهایتان بایستید و به انتظار زیبایی های زیادی که در زندگی  پیش رو دارید، بنشینید.

گذر زمان حلال مشکلات است!

اتفاقات ناخوشایند و ناراحت کننده و حتی گاها دلخراش و مایوس کننده زندگی امروز، اکنون بدان جهت  بزرگ جلوه می کنند که تجربیات ما محدود و اندک است، با افزایش سن و کسب تجربه های مختلف، روزی این تجارب تلخ تنها بخش کوچکی از گذشته بزرگتر ما خواهند بود و دیگر به اندازه امروز برای مان مهم وآزاردهنده نخواهند بود چون تجربیات کلی زندگی ما با گذشت زمان افزون تر شده و فضای بیشتری از تجربه های ما را به خود اختصاص می دهد؛ به عبارت دیگر، گذشت زمان و کسب تجربه، دردها را التیام می‌بخشد.