مطالعات نشان می‌دهد که ساعات کار طولانی در سلامتی، آسایش و روحیه‌ی افراد اثرات منفی دارد. به طور خلاصه، ساعات کار زیاد امکان آسیب دیدگی و تصادفات را افزایش داده و باعث خستگی و مشکلات در خواب نیز می‌شود. خطر ایجاد مشکلات عضلانی و استخوانی و بیماری‌های قلب و عروق با افزایش ساعات کار روزانه بالا می رود .

در آمریکا میانگین ساعت کار روزانه از سال 1977 تا 1997 به میزان 3.5 ساعت افزایش یافته است. بر اساس آمار وزارت کار آمریکا، آمریکا رتبه‌ی چهارم را پس از تایلند، هنگ‌کنگ و کره جنوبی برای میزان ساعات کار روزانه در سال 2003 دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که ساعات کار زیاد موجب مشکلات جسمی و روحی می‌شود. بعضی از مشکلات روحی عبارت‌اند از: احساس اضطراب، نگرانی و افسردگی. تاثیرات رفتاری کار زیاد، شامل افزایش مصرف مواد مخدر و تنباکو است.

کار زیاد می‌تواند منجر به استفاده زیاد از رایانه شود. تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که بیش از 8 ساعت در روز از رایانه استفاده می‌کنند، 2.3 برابر افرادی که دو ساعت از آن استفاده می‌کنند، احتمال بروز مشکلات دست و مچ در آن‌ها بیشتر است.

بیماری فشارخون به خاطر افزایش فشار در رگ‌های خونی ایجاد می‌شود. یک تحقیق روی پرستاران بیمارستان نیویورک نشان داده است که پرستارانی که بیش از 40 ساعت در هفته کار می‌کنند (بیش از 3 ماه) ، 1.87 برابر پرستاران دیگر امکان ایجاد فشارخون بالا در آن‌ها وجود دارد. در یک تحقیق دیگر در مردان شهر فوکوکای ژاپن، کسانی که بیش از 60 ساعت در هفته کار می‌کنند،در مقایسه با کسانی که کمتر از 41 ساعت در هفته کار می‌کنند، احتمال حمله‌ی قلبی در آن‌ها دو برابر است.

کار زیاد تنها به کارمندان آسیب نمی زند. بلکه سبب آسیب به کارفرمایان، خانواده‌ی کارمندان و جامعه نیز هست. کسانی که زیاد کار می‌کنند می‌توانند کاهش بازده و سودمندی در کار خود را متوجه شوند. افزایش بیماری سبب زیادشدن هزینه‌های درمان شده، غرامت کارمندان و گردش مالیرا زیاد می کند. در زندگی خانوادگی، کار زیاد سبب اختلال در زندگی زناشویی شده و منجر به اختلال در رشد کودکان می‌شود. در جامعه ، کار زیاد احتمال تصادف وسایل نقلیه را زیاد می‌کند. همچنین سبب کاهش مشارکت فرد در فعالیت‌های شهری خواهد بود.