شرکت ساوترن یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های هلدینگ تاسیسات الکتریکی در آمریکا است. همچنین یکی از معدود شرکت‌های این حوزه است که برای ایجاد نوآوری مدرن و تحقیق و توسعه (R&D) اختصاصی شهرت یافته است
. این شرکت تحت مدیریت توماس فانینگ به شدت به تلاش‌های گسترده در راستای تحقیق و توسعه و برای به کارگیری ترکیب متنوعی از منابع سوختی، متعهد بوده است. هر چهار شرکت عملیاتی ساوترن، به نام‌های جورجیا پاور، آلاباما پاور، گالف پاور و می‌سی‌سی‌پی پاور، ترکیبی از کار تولید، انتقال و توزیع برق و نیز درگیر کردن مشتری را انجام می‌دهند. فانینگ می‌گوید: کسب‌وکار یکپارچه شرکت باعث می‌شود به جای محدود کردن نوآوری، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در نوآوری انرژی صورت گیرد و در این صورت، شرکت بهتر می‌تواند به مشتریان و سهامداران خود خدمات عرضه کند. در همین زمینه، مصاحبه‌ای با فانینگ انجام شده که در زیر می‌خوانیم:
• چه چیزی استراتژی R&D شرکت ساوترن را اداره می‌کند؟
فانینگ: نوآوری‌هایی که در بخش انرژی می‌توان ایجاد کرد، مزیت بزرگی برای شرکت ما ایجاد می‌کند. تلاش‌های ما اهداف ساده‌ای دارند: اینکه انعطاف‌پذیری سوخت را حفظ کنیم و ارزش انرژی را برای مشتریانمان بالا ببریم. ما در اصل اطلاعاتی در مورد سوخت‌ها نداریم و نمی‌دانیم استفاده از کدام سوخت‌ها متداول است یا خواهد بود. بنابراین نیاز ما این است که روی همه گزینه‌های موجود و پرتفوی کاملی از منابع انرژی سرمایه‌گذاری کنیم.
حدود پنج سال پیش، نزدیک به 70 درصد انرژی ما از زغال‌سنگ و نزدیک به 11 درصد آن از گاز طبیعی تامین می‌شد. اکنون 45 درصد انرژی از گاز طبیعی و حدود 36 درصد آن از زغال سنگ تامین می‌شود. سوخت‌های مختلف از نظر سودآوری فرقی برای ما ندارند و به دلیل یکپارچگی شرکت ساوترن است که این استراتژی را دنبال می‌کنیم. مشکلی که در رابطه با جداسازی تولید از توزیع و تحویل وجود دارد این است که این کار از طریق اولویت دادن سود بر هزینه‌های بهینه، سیگنال‌های اقتصادی اشتباهی را به شرکای فعال در این صنعت می‌فرستد، بدون اینکه در خدمت منافع مشتریان باشد. و اگر منافع مشتریان شما با منافع سهامداران شرکت تلاقی پیدا کند، با مشکلی اساسی روبه‌رو خواهید شد.
در کنار هزینه‌ها و سودآوری، R&D زیست‌محیطی و تنظیمی نیز از اولویت‌های ما است. در حقیقت، از دهه 70 میلادی ما یک گروه اختصاصی R&D داشتیم که بر روش‌های توسعه‌ای واقعی برای مدیریت مسائل زیست محیطی در رابطه با زغال سنگ کار می‌کنند. در اصل تحقیق و توسعه اولیه ما تنها گدازش زغال سنگ را در برمی‌گرفت.
• اما از دهه 70 تاکنون تغییرات زیادی اتفاق افتاده است؛ مانند ظهور انرژی‌های تجدیدپذیر و حالا هم ذخایر جدید نفت و گاز شیل و گاز طبیعی. این تغییرات چگونه بر قوانین نوآوری شما تاثیر می‌گذارند؟
فانینگ: یکی از جالب‌ترین بخش تلاش‌های امروز ما تبدیل زغال‌سنگ به گاز است، به طوری که زغال‌سنگ سبک به گاز ترکیبی تبدیل می‌شود و این گاز برای تولید برق به کار می‌رود و در نتیجه دی اکسید کربن تولیدی تقریبا به اندازه کربن تولید شده از کارخانه‌های گاز طبیعی است. ما در حال توسعه این نوع کارخانه پاک زغال‌سنگ هستیم که از تکنولوژی تبدیل به گاز استفاده می‌کند.
در پروژه دیگری که سرمایه‌گذاری مشترک با یک شرکت مهندسی ژاپنی است، دستگاه‌های تصفیه کننده گاز دی‌اکسید سولفور که از سوزاندن زغال‌سنگ در کارخانه منتشر می‌شود، تولید کرده‌ایم. همچنین تکنولوژی شخصی خودمان را برای کاهش کاتالیزوری - فرآیندی شیمیایی که نیترات حاصل از سوزاندن زغال سنگ در دیگ بخار را از بین می‌برد – ایجاد کرده‌ایم. تاکنون 8 میلیارد دلار برای اجرای این تکنولوژی‌های جدید هزینه کرده‌ایم و قصد داریم در سال‌های آینده بیش از این مبلغ هم سرمایه‌گذاری کنیم. چنین تلاش‌هایی به ما قدرت و مهارت داده و با توجه به نوع کارخانه و تکنولوژی مورد استفاده، توانسته‌ایم این تکنولوژی‌های کنترل‌کننده محیط زیست را 10 تا 20 درصد ارزان‌تر از شرکت‌های رقیبمان به کار بگیریم. همچنین می‌توانیم 98 درصد گازهای آلوده‌کننده را از بین ببریم.
• فعالیت‌های نوآوری شرک ساوترن چگونه مرکزیت یافته‌اند؟
فانینگ: این فعالیت‌ها کاملا مرکزیت دارند، اما ما تلاش می‌کنیم سیستم «پوش-پول» را حفظ کنیم (push-pull : سیستمی در کسب‌وکار که در هل دادن «push» شرکت‌ها به منظور پیشرفت فروش خود برای مشتری تقاضا ایجاد می‌کنند و محصول یا خدمات خود را به بازار عرضه می‌کنند و در کشش «pull» سرمایه‌گذاری بر تبلیغات و ترغیب
مصرف‌کننده تقاضای او را بالا می‌برد). بخش «پوش» را کریس هابسون، معاون پژوهشی و امور زیست محیطی شرکت اداره می‌کند. کار او رسیدگی به پورتفوی تصفیه انرژی برای مشتریان، چه در بخش تولید و چه انتقال است. او جلساتی خصوصی را با کارمندان شرکت‌های عملیاتی و تابعه برگزار می‌کند و مسائل مربوط به کیفیت و بازار را مورد بررسی قرار می‌دهد. نهاد دیگری که در بخش پوش فعالیت می‌کند، گروه R&D است که فعالیت آن در حوزه تکنولوژی‌های نگهداری دی اکسید کربن و گازی‌سازی است. ما تنها شرکت انرژی در آمریکا هستیم که در مورد نگهداری دی اکسید کربن، به این شیوه و قبل و بعد از احتراق، تحقیقاتی انجام داده‌ایم. ما دامنه کاملی از پژوهش در مورد تکنولوژی، ارزیابی و بکارگیری پروژه‌ها در کل سیستم را مورد استفاده قرار می‌دهیم. دانشمندان ما هر از گاهی مراجعه کرده و می‌گویند «تحقیقات ما به نتیجه‌ای رسیده و در کدام قسمت سازمان می‌توانیم آن را استفاده کنیم؟» بخش «پول» شامل جلسات منظمی بین تیم نوآوری و تیم بازاریابی و برنامه‌ریزی است. این کار باعث می‌شود تیم نوآوری در مورد چالش‌های عملیاتی شرکت بحث کند و با کمک تیم بازاریابی فرصت‌ها را شناسایی کند.
• شرکای خارجی شما چه نقشی دارند؟
فانینگ: همکاری ما با شرکت‌های دیگر معمولا به صورت کار روی پروژه‌های موقتی و به شکل سرمایه‌گذاری برای ایده‌های بزرگ است. تولید تکنولوژی تصفیه گاز کوره با کمک شرکت چیودا، تاسیس کارخانه جدید گازی‌سازی زغال سنگ در می‌سی‌سی‌پی و انجام تحقیق در مورد فیلتر کردن گاز دی اکسید کربن با شرکت میتسوبیشی، نمونه‌ای از آنها بوده است. هدف از این همکاری‌ها تقسیم کردن هزینه‌های گزاف اجرایی کردن برخی از این پروژه‌ها است.
شراکت ما در کارهای پژوهشی و حمایتی، مانند بسیاری از شرکت‌های دیگر در تعدادی از دانشگاه‌ها صورت می‌گیرد. به عنوان مثال، در مرکز تحقیقاتی نگهداری گاز دی اکسید کربن، برخی از جریانات گازی پس از احتراق را از کارخانه عملیاتی زغال‌سنگ به مجموعه‌ای از کارگاه‌های پژوهشی منتقل می‌کنیم، سپس از دانشگاه‌هایی که بسته‌های پیشنهادی قوی برای این کار دارند دعوت می‌کنیم در کارگاه حضور یابند. پس از آن، بهترین ایده‌ها را انتخاب می‌کنیم و برخی از آنها را مورد استفاده قرار می‌دهیم. همچنین به طور منظم مجامعی برای مشتریان برگزار می‌کنیم تا ایده‌های جدیدمان را به آنها نشان دهیم و بازخورد دریافت کنیم. بیشتر این کار مربوط به بخش IT شرکت می‌شود.
• بهترین ایده‌های جدید شما از کجا نشات می‌گیرند؟
فانینگ: ما فراتر از مرزهای مرسوم را می‌بینیم. به عنوان مثال، بسیاری از مردم می‌دانند که یکی از مشکلات تولید انرژی از باد این است که باد منبعی تناوبی است. ما در حال ایجاد نسل بعدی ذخایر انرژی هوای فشرده (CAES) هستیم. این تکنولوژی با استفاده از نیروی باد که در طول شب می‌وزد هوا را فشرده کرده و وارد زمین می‌کند. هوای فشرده تحت فشار بسیار زیاد در ساعات پیک مصرف برق در طول روز آزاد می‌شود و توربین‌ها را به کار می‌اندازد و برق تولید می‌کند.
این تکنولوژی مدتی است که وجود دارد، اما ما با کشف چرخه‌های پیشرفته‌تر سعی داریم کارآیی آن را توسعه بدهیم و هزینه‌های عملیاتی آن را کاهش دهیم تا از نظر اقتصادی هم مقرون به صرفه باشد. کاربری پیشرفته CAES نتیجه تلاش‌های مشترک گروه پژوهشی تجزیه کربن و گروه انرژی‌های تجدیدپذیر ما است.
• آیا پیش آمده که ایده‌هایی را قربانی کنید و از بین ببرید؟
فانینگ: حتما همین طور است. در حقیقت، به نظر من بزرگ‌ترین نشانه موفقیت در تعداد ایده‌هایی است که از بین برده‌اید. این موضوع نشان می‌دهد که مرتب در حال ایجاد ایده‌های جدید هستید. همچنین ثابت می‌کند که فقط قصد ندارید ایده‌ای را دنبال کنید، بلکه اجرای آن هم مهم است. گاهی اوقات می‌گوییم «قرار نیست این ایده همین الان اجرایی شود، اما بهتر است آن را امتحان کنیم.» مثلا ایده اصلی گدازش
زغال سنگ بر همین اساس در نهایت به گازی‌سازی آن منجر شد. سپس این ایده را با تکنولوژی نگهداری دی اکسید کربن ترکیب کردیم و اکنون قصد داریم این ایده را عملیاتی کنیم. این فرآیند زمان زیادی برد، اما در نهایت به کار بسیار باارزشی تبدیل شد. در حال حاضر، ساخت یک نیروگاه هسته‌ای و کارخانه زغال سنگ مدرن را شروع کرده‌ایم، بر تجهیزات زیست محیطی کارخانه‌ها می‌افزاییم و منابع انرژی تجدیدپذیر را توسعه می‌دهیم. برای تحقق این اهداف هم 20 میلیارد دلار هزینه برآورد کرده‌ایم. ما معتقدیم صرف هزینه اندک برای R&D بازدهی بسیار بزرگی خواهد داشت، چون کارآیی دارایی‌های موجود ما را افزایش می‌دهد یا میزان هزینه سرمایه‌ای مورد نیاز را کاهش می‌دهد. حتی شکست‌های ما باعث شده‌اند به تولید انرژی ارزان‌تر روی آوریم؛ موضوعی که برای مشتریان اهمیت زیادی دارد
ویوان نیوز
آموزش‌های کاربردی کسب و کار | ویژه کارآفرینان و مدیران | آموزش‌های مهارتی و فنی مشاغل | خواندنی‌های مکمل کسب و کار | مهارت‌های بازاریابی و فروش | مهارت‌های روابط عمومی و تبلیغات | مهارت‌های ضروری مدیران
تحقیق | و | توسعه | در | نوآوری | شرکت‌ها | چقدر | اهمیت | دارد؟
