خوش‌بيني يكي از ويژگي‌هاي مثبتي است كه معمولا اغلب ما فكر مي‌كنيم جزو ويژگي‌هاي دروني آدم‌هاست: بعضي‌ها خوش‌بين به‌دنيا آمده‌اند و ديگران نه. در مقابل بعضي‌ها هم احتمالا مثل گولوم كارتون گاليور به‌دنيا آمده‌اند: «ما موفق نمي‌شيم!» و بعدش «من مي‌دونستم موفق نمي‌شيم!» همين است كه بسياري از ما «آدمِ نتوانستن» هستيم نه «آدمِ توانستن.» اما خوش‌بيني و بدبيني جزئي از نگرش ما آدم‌ها هستند، نه يك ويژگي ذاتي. خوش‌بيني/ بدبيني نوع نگاه ما به زندگي و دنياي اطراف را بازتاب مي‌دهند: مي‌توانيم فيلتري روي چشم‌مان بگذاريم كه فقط نقاط مثبت‌ را ببينيم و مي‌توانيم هم فقط نقاط منفي را ببينيم. همه‌چيز دست خودمان است. ما مي‌توانيم خوش‌بين بودن را ياد بگيريم. اگر پذيرفتيم كه خوش‌بيني ياد گرفتني است، مي‌توانيم از راه‌هايي كه به ما كمك مي‌دهند تا خوش‌بين‌تر شويم كمك بگيريم. در اين‌ نوشته ۱۰ راه‌ خوش‌بین شدن را مرور مي‌كنيم:
براي ايجاد تعادل ميان زندگي و كار تلاش كنيد.
كار داوطلبانه انجام بدهيد و بخشنده باشيد.
پذيرفتن افراطي همه‌چيز (حتی بدترين شرايط زندگي) را تمرين كنيد.
ارزش خانواده و دوستي را دريابيد.
عادت‌هاي بد را تغيير دهيد.
به انجام كارهاي جديد علاقه داشته باشيد.
يك سيستم پشتيبان متنوع (از خانواده و دوستان و ديگران) ايجاد كنيد.
هميشه به «اگه بشه چي مي‌شه!» فكر كنيد نه «واي اگه نشه ...»
از آدم‌هاي نااميد دوري كنيد.
به‌صورت ناگهاني و غيرمنتظره به ديگران مهرباني و لطف كنيد.