در این جامعه ی شلوغ و ماشینی، یکی از خصوصیات ارزشمند، سرحالی و شوخ طبعی موجود در بعضی افراد است. در برخورد اول با فردی با روحیه و شوخ طبع، با خود می گوییم، خوش به حال او، وی همیشه آدم شاد و سالمیست و همواره از اعتماد به نفس بالایی در یک جمع برخوردار است.

البته لازم به ذکر است که "رود مارتین" روانشناسی که در این زمینه مطالعاتی داشته است، چنین معتقد است که یونانیان قدیم همواره بر این باور بودند که آدم های بذله گو در نهایت، کسانی هستند که حدود خود را در برخی موارد رعایت نمی کنند و به حریم خصوصی افراد دخالت می کنند. اینکه یک انسان همواره در حال گفتن لطیفه و خنده های مضحک باشد، نه تنها نشانه برتری او نیست، بلکه در حد افراطی آن، یک نوع بی شخصیتی نیز محسوب می شود.

از نظر وی، بذله گویی مثل شمشیری است که دو لبه دارد، یک لبه ی آن باعث ایجاد و تداوم روابط اجتماعی بهتر می شود و لبه ی دیگر آن موجب تباهی، از دست دادن جلوه ی اجتماعی و در برخی مواقع نیز موجب تیره ساختن روابط وی با دیگران است.

مارتین معتقد است: "نحوه ی اجرای شوخ طبعی، مثل فن بیان است که چگونگی بکارگیری آن و نتایج حاصله موثر از آن، بسیار مهم است" . همواره ما از حس شوخ طبعی خود برای جذب افراد و تقویت روابط اجتماعی بهره می بریم، امّا از طرفی با اجرای غلط و افراطی آن موجب طرد از جانب دیگران می شویم. بطور مثال، کارمندان بی گناهی که همواره با مزاح و بذله گویی های بی مورد برخی از مدیران و منشیان آنها، مورد تمسخر قرار میگیرند! خوب، این اصلاً چیز خوشایندی نیست.

حتی در بعضی اوقات، افرادی هستند که در یک جمع با تعریفات چابلوسانه و بذله گویی های بی مورد در مورد نفری دیگر، سعی در لاپوشانی عیبهای شخصیتی و اجتماعی خود و تخلیه ی عقده های درونی خود را دارند.

بذله گویی به قصد تحقیر

برخی از افراد، صرفاً از این حربه جهت تحقیر، تمسخر و دست انداختن دیگران استفاده می کنند. این افراد با سیاستی خاص هدف خود را پیاده می کنند، آنان با گفتن مسائل زندگی خصوصی دیگری که در جمع حضور ندارد با لحنی تمسخر آمیز و در مقابل سرگرم کردن افراد جمع، باعث بد جلوه دادن شخصیت آن فرد می شوند.

و وقتی بعدها با اعتراض آن فرد روبرو می شوند، تنها با خنده و حالتی دفاعی، سعی در شوخی گرفتن قضیه می کنند، از نظر روانشناسی، این نوع شوخ طبعی ها اثرات مخربی را در روحیه ی افراد دیگر به جا می گذارد و در نهایت بیشتر مردم از این افراد به هر نحوی که شده فراری هستند.

شوخ طبعی مفید

افرادی که از این صفت برتر، بطور صحیح ومفید بکار می برند، همواره با مهربانی، لبخندها، بذله گویی های متعادل، همراه با حس فروتنی و تواضع خود، جوّی صمیمی و گرم را در هر جمعی که باشند ایجاد می کنند. آنها با رفتار خود به نحو احسن، استرس و ناراحتی های جمع را کاهش می دهند و باعث افزایش روحیه و نشاط در مردم می شوند.

مطمئناً شما نیز از همنشینی با این افراد لذّت می برید، چرا که همواره شعار آنها این است: "همه ی انسانها می توانند شاد باشند و دیگران را در شادی خود سهیم کنند"

البته در شناخت این افراد باید کاملاً دقت کرد، چرا که دورویی صفتی است که شاید برخی از این افراد به ندرت، باز هم از خود نشان دهند و پشت سر آدمهای افسرده غیبت کنند.

بذله گویی به ضرر خود

برخی افراد صرفاً شغل آنها بذله گوییست، همچون دلقکها یا کمدین ها، ما از حرفها، شوخی ها، قیافه و... این افراد معروف لذّت می بریم، آنها همواره از دید ما افرادی جذاب به شمار می روند، غافل از اینکه خودشان از درون با تمسخر و خندیدن های مردم، به تدریج با مشکلاتی روحی مثل، تحلیل اعتماد به نفس، افسردگی، خودخوری و... روبرو خواهند شد، و خنداندن مردم به قیمت از بین بردن صفات والای آنها می شود.

همانطور که "کریس وارلی" یکی از کمدین های معروف، در سن 33 سالگی با قرص خودکشی کرد و از دنیا رفت،  وی دچار بیماری "تنفر از خود" شده بود، همانطور که برادر وی، در اینباره می گوید: "خنداندن مردم و شادی دیگران برای کریس وارلی به قیمت جانش تمام شد"

لبخند در زندگی

ما همواره بر کسانی که در حل مشکلات و گذران زندگی خود، با خونسردی و لبخند بر لب، پیش می روند حسرت می خوریم، حقیقت این است که آنها با تبسمی بر لب، نیروی غلبه بر موانع زندگی خود را دو چندان کرده، شما نیز می توانید یک قدم به عقب برگردید و با دیدی بازتر و رویی باز و تسلط بر اعصاب خود به رنگهای نیلی و ملایم تمرکز کنید و بر مشکلات خود غلبه کنید. از نظر روانشناس "مارتین"  به این حالت "شوخ طبعی برای خودسازی" گفته می شود، با این روش، با کمرنگ کردن آشفتگی ذهن، کج خلقی ها و عصبانیت، قادرید با لبخند بر هر فرد یا عاملی که موجب ناراحتی شما می شود، تسلط پیدا کنید، بی اهمیت و گذارا آن را به دست فراموشی بسپارید.