« اول پیشرفت و ترقی در کار و زندگی، بعد بچه دار شدن» این شعاری است که بیشتر زنان آن را سرلوحه زندگی خود قرار می دهند. در سال گذشته میلادی حدود ۵۰ هزار مورد بارداری بالای سن ۳۵ سال و ۱۰ هزار مورد بالای ۴۰ سال دیده شده است. باید به این نکته توجه داشت که افزایش سن بارداری خطراتی برای مادر و بچه به همراه خواهد داشت.
خطرات دوران بارداری مانند دیابت، افزایش فشار خود و مشکلات عروقی در هر سنی برای زنان وجود دارد که البته این مشکلات در زنان پا به سن گذاشته که سابقه چنین بیماری هایی را داشته اند، بیشتر به چشم می خورد . بارداری زنان بالای ۳۵ سال خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش می دهد. با این حال معاینه و مراقبت مرتب زنان می تواند باعث تشخیص سریع بیماری و درمان آن شود. زنان بالای ۳۵ سال در صورت بارداری بیشتر از روش سزارین استفاده می کنند که چنین عملی درص تولدهای زودرس و تولد فرزندان ناقص را افزایش می دهد؛ اما با وجود چنین خطراتی از نقطه نظر پزشکی هیچ دلیلی وجود ندارد که زنان در سنین بالای ۳۵ سال باردار نشوند.
یکی از خطرات باراداری در سنین بالا تولد فرزندان با سندرم داون است که امکان تولد چنین کودکانی در بارداری های بالای ۳۵ سال یک به ۳۸۵، در بارداری های بالای ۴۰ سال یک به ۹۰ و در بالای ۴۵ سال یک به ۳۰ است. زنانی که در سنین پایین تر از ۳۰ سال باردار می شوند، امکان تولد فرزندی مبتلا به سندرم داون در آنها یک به ۷۰۰ بوده و در این سنین نقصها و بیماری های ژنتیکی مانند “Spinabifida” یا بیماری دریچه های قلبی و تولد فرزندانی با قلب ناقص بندرت دیده می شوند.
البته باید به این نکته توجه داشت که هر زنی راضی به سقط فرزندش حتی با داشتن سندرم داون نیست؛ چون او به عنوان یک مادر همواره تابع احساسات خود بوده و در صورت چنین کاری تا مدتهای زیادی از عذاب وجدان رنج خواهد برد. امروزه با بررسی و آزمایش مایع جنینی این امکان فراهم شده تا از تولد فرزندان ناقص و مبتلا به نقص های ژنتیکی جلوگیری شود. براساس آمارهای ارائه شده در کشورهای صنعتی درصد چنین تولدهایی ۵% تا یک درصد است. مادرانی که قصد دارند در سنین بالا باردار شوند، بیشتر موارد نسبت به توانایی خود در مورد نگهداری کودکشان و وظایف مادرشان نسبت به او دچار شک و تردید هستند و از این مساله هراس دارند که البته درصد این احساس در میان زنان مختلف و متفاوت است. بررسی های نشان داده، زنانی که در سنین بالا بچه دار شده اند، بیشتر نسبت به موضوع شب بیداری و شیر دادن به بچه خود کمتر احساس ناراحتی کرده و براحتی می توانند برنامه روزانه زندگی خود را با برنامه نگهداری فرزندانشان هماهنگ سازند.
از سوی دیگر این مادران بیشتر خونسردتر، آرام تر و متین تر و از لحاظ رفتاری متعادل تر از مادران جوان تر هستند و بهتر می دانند در زندگی چه می خواهند. بسیاری از این مادران از لحاظ کاری تحت فشار قرار نمی گیرند و این احساس آرامش را کاملا در محیط کاری و شغلی شان نمایان می کنند. علاوه بر این فرزندان به دنیا آمده برای مادرانشان خواستنی تر و محبوب تر هستند که موضوع پیامدهای بدی نیز با خود دارد. والدین بیشتر توجه و مراقبت زباده از حد معمولی نسبت به کودک خود نشان می دهند و در مورد تربیت کودکشان ادعای کمالات و فضل می کنند.
این رفتار باعث می شد که کودک منزوی و گوشه گیر شود. به همین دلیل باید سن والدین به هنگام بچه دار شدن مورد بررسی و توجه قرار گیرد. اختلاف سنی زیاد میان والدین و کودک می تواند به وسعت این مشکلات دامن زند. نکته قابل توجه دیگر این است که بسیاری از مادرانی که در سنین بالا بچه دار می شوند، نگران واکنش محیط اطراف خود و واکنش اجتماعی افراد نسبت به موضوع بارداری خود باشند. زنان همواره نسبت به موضوع مقبولیت حساس هستند.
خانواده، دوستان ، همکاران، مادران جوان تر و مربیان نسبت به مادرانی که در سنین بالا بچه دار می شوند، واکنش مثبتی نشان نمی دهند. علاوه بر این باید این موضوع را هم مد نظر داشت که به همان نسبت بالا رفتن سن مادر، کودک نیز رشد کرده و بزرگ می شود. این مساله می تواند در آینده تاثیر گذار باشد. با این حال موضوع مقبولیت مادرانه که در سنین بالا بچه دار می شوند، در حال افزایش است. امروزه بسیار می شنویم که مثلا زنی در سن ۳۹ سالگی بچه دار شده؛ ولی کسی با شنیدن این خبر مانند ۱۰ یا ۲۰ سال گذشته شوکه نمی شود