| ● سکوت: برخی افراد به جای شرکت در بحث های سازنده به منظور ریشه یابی و فرونشانی اختلاف در محیطی آرام و محترمانه، ترجیح می دهند هیچ چیز نگویند و فقط سکوت اختیار کنند. این کار، طرف مقابل را به مرز انفجار می رساند و باعث می شود که کنترلش را بر روی حرف هایی که می زند از دست بدهد. هرچند کناره گیری از جر و بحث ممکن است مسیر کم استرس تری به نظر آید اما معمولا به ایجاد استرس بیشتری برای هر دو طرف می انجامد و نهایتا باعث جر و بحث های به مراتب بیشتری می گردد. ● موضع دفاعی گرفتن: برخی افراد به جای گوش دادن دقیق به حرف های طرف مقابل و درک صحیح نقطه نظرات او، موضعی دفاعی در پیش گرفته و صرفا به انکار انجام هر کار اشتباهی از سوی خود می پردازند و احتمال مشارکت داشتن خود در اختلاف پیش آمده را نادیده می گیرند. انکار مسئولیت خود، ممکن است در کوتاه مدت باعث کاهش استرس گردد اما هنگامی که طرفین احساس کنند که حرفشان از سوی طرف مقابل درست شنیده نمی شود، این امر به مشکلات بلند مدت و اختلافات فزاینده ای منجر می گردد. ● عمومیت بخشیدن: برخی افراد هنگامی که اتفاق ناخوشایندی برایشان می افتد به جای آن که به همان مورد بپردازند و مشکل را حل کنند، با عمومیت بخشیدن بیش از حد به آن رویداد، عملا حل مشکل را خارج از دسترس می سازند. از بیان جملاتی که با «تو همیشه...» و «تو هرگز...» شروع می شوند، مثل «تو همیشه دیر به منزل می آیی» یا «تو هرگز کاری که من می گویم را انجام نمی دهی» اجتناب کنید. یک لحظه درنگ کنید و فکر کنید که آیا این حکم شما همیشه درست است. همچنین، اختلافات گذشته را به میان نکشید که شما را به بیراهه می کشاند و اثر منفی بر روی حل اختلاف فعلی می گذارد. ● حق به جانب بودن: اگر همیشه فکر کنید که یک راه «درست» برای نگریستن به امور وجود دارد و یک راه «نادرست»، و روش نگریستن شما به امور «درست» است به رابطه تان آسیب جدی می رسد. انتظار نداشته باشید که طرف مقابل شما هم همان شیوه نگرش شما را داشته باشد و وجود عقیده متفاوت را حمله شخصی به خودتان تلقی نکنید. همیشه به دنبال مصالحه یا توافق بر سر اختلافات باشید و به یاد داشته باشید که همه چیز را نمی توان به «درست» و «نادرست» تفکیک کرد و دو نقطه نظر متفاوت ممکن است هر دو معتبر باشند. ● روانکاوی و خواندن ذهن: برخی افراد به جای آن که از طرف مقابل درباره افکار و احساساتش سوال کنند، گاهی اوقات تنها بر اساس تفسیرهای اشتباه از اعمال آن ها، فکر می کنند که «می دانند» طرف مقابل دارد چه فکری می کند و معمولا همیشه آن را منفی در نظر می گیرند! (برای مثال، فکر می کنند دوستی که دیر بر سر قرار آمده است اهمیتی به وقت شناسی نمی دهد.) این کار باعث دشمنی و سو» تفاهم می گردد. ● سعی در «پیروز» شدن: هرگاه کسی بر پیروز شدن در بحث و بگومگو تمرکز نماید، بازنده نهایی «رابطه دوستی» خواهد بود. بنابراین، هدف یک بحث دوستانه باید درک متقابل و دستیابی به توافق یا راه حل مورد قبول دو طرف باشد. اگر سعی دارید نشان دهید که طرف مقابل چقدر اشتباه می کند و بر سر نقطه نظر خود قرص و محکم ایستاده اید بدانید که در جهت اشتباه حرکت می کنید. |
روزنامه ابتکار
دانستنی‌ها و اطلاعات عمومی | خانواده، فرزندان، روابط همسران | ویژه دختران و پسران جوان
خانواده | موفقیت | مرد | محبت | زن | ازدواج | اختلاف | بحث | مشکل | خانوادگی
