پول شویی فرایندی است که مجرمین ایجاد می کنند تا این توهم را برای خود به وجود بیاورند که پولی که خرج می کنند متعلق به خودشان است. گفته می شود که واژه "پول شویی" در زمان گنگسترهای امریکایی به کار رفت که دراصل به خاطر تحریم ایجاد شده بود—ممنوعیت نوشیدنی های الکلی. مکانیزم های متعددی برای پنهان کردن ریشه و منشاء مقادیر قابل توجهی پول که از واردات و فروش الکل به دست آمده بود، انجام گرفت.

یکی از راه های پوشاندن منبع این پول ها، قماربازی قانونی بود. مشکل عمده این گنگسترها این بود که این پول به صورت نقد و معمولاً سکه بود. اگر سکه ها را در بانک می گذاشتند، مطمئناً از آنها سوال می شد. اما انبار کردن این مقدار زیاد پول به شکل سکه های کم ارزش واقعاً کابوس بود. به همین خاطر، تصمیم گرفتند آن را به کار بیندازند. یکی از این کارها ماشین های خودکار بود که سکه داخل آن می اندازند و کالای مورد نظر را تحویل می دهد و کار دیگر رختشوی خانه بود. و از اینجا بود که واژه پول شویی ابداع شد.

اما بااینکه این واژه در قرن بیستم ابداع شده بود، قوانین آن متعلق به سالیان بسیار قبل بود. استرلینگ سیگریو در یکی از کتاب های خود تاریخچه چین را جمع آوری کرده است. او توضیح می دهد که چطور سوءاستفاده حکمرانان از تاجران و دیگران باعث شده بود که دنبال راه هایی برای پنهان کردن ثروت خود باشند، طوریکه بتوانند بدون اینکه شناسایی شوند آن  را از جایی به جای دیگر منتقل کنند. پس اگر این را در نظر بگیریم، پول شویی به 4000 سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد.

در جاهای مختلف، پول شویی معانی مختلف دارد. این به آن دلیل است که فقط عایدات ناشی از جرم ها می توانند پول شویی شوند. همچنین، خیلی از کشورها طبقه بندی جرم هایی که برای اهداف پول شویی به کار می روند را محدود کرده اند. به همین دلیل در بعضی کشورها هر جرمی که اگر فرد را محاکمه کنند حکم زندانی به آن می خورد، جرم مستند به حساب می آید، درحالیکه در کشورهای دیگر فقط جرم هایی که لیست شده است "پول کثیف" تولید می کند نه تمام جرم ها. در بعضی دیگر از کشورها افرادیکه سعی کنند عایدات ناشی از جرم را در خارج از کشور پول شویی کنند، تحت تعقیب قانونی قرار می گیرند مشروط براینکه آن جرم در هر دو کشور جرم محسوب شود.

در اکثر کشورهایی که برای پول شویی قانون دارند، فرد می تواند برای پول شویی پولی که فردی دیگر از یک جرم به دست آورده است، گناهکار محسوب شود.

خیلی از کشورها قوانینی دارند که می گوید پول شویی یک قانون شکنی مداوم است و ارتباطی به زمان و تاریخ جرم مستند ندارد.

همچنین، خیلی از کشورها اخیراً به دو طریق عمده قوانین خود را در این رابطه تغییر داده اند: اول اینکه درصورت وجود دلیل  منطقی برای ظن، بندی را برای مجرم شناختن فرد برای پول شویی قرار داده اند. این یعنی قاضی می تواند بفهمد که فرد می دانسته که آن پول از یک جرم به دست آمده است یا نه.

دوم این است که بندی را قرار دهند که به موجب آن شرکت در معاملات پول شویی که در آن فردی دیگر در نظر داشته که پول را برای ارتکاب به یک جرم مصرف کند، جرم محسوب می شود.

چه کسی پول شویی می کند؟

پاسخ ساده به این سوال این است که مجرمین پول شویی می کنند. اما این پاسخ ساده تر از این است که حقیقت داشته باشد. واقعیت این است که بسیاری از کسانیکه پول شویی می کنند روحشان هم از این قضیه خبر ندارد.

اما، هرکسی که به یک مجرم برای پول شویی عایدی که از جرمش به دست آورده کمک کند، در اکثر حوزه های قضایی، یک پول شو محسوب می شود. این یعنی، بانک ها، وکلاء، حسابدارها، دلالان ماشین و سایرین اگر اجازه دهند که کسی که قصد پول شویی دارد از کارشان استفاده کند، خود پول شو به حساب می آیند. به طور کلی، تنها دفاع این است که فرد ادعا کند که از این ماجرا اطلاع نداشته است. اما اثبات این ادعا معمولاً دشوار است و در اکثر حوزه های قضایی بی گناهی او به وکیل مدافع سپرده می شود.

در بسیاری از کشورها، افرادی به جز این بیزنس من ها و مجرمین هم می توانند به خاطر تملک این عایدات جزء پول شوها به حساب بیایند. یکی از قابل تجربه ترین نمونه های آن همسر یا نامزد مجرمی است که می داند یا ظن می برد که شوهرش یا نامزدش از عایدات جرم برای خرید خانه، ماشین یا جواهرات او استفاده می کند.

آخرید طبقه پول شوها فردی است که برای طرح نقشه به مجرم کمک می کند، حتی اگر خود در آن دستی نداشته باشد. پس حسابداری که فرار از پرداخت مالیات را پیشنهاد می دهد، خود یک پول شو به حساب می آید.

در سراسر جهان قوانینی در حال تصویب است که دلالان اتومبیل، متصدیان مزایده، جواهرفروش ها و سایرینی که کالای بسیار پرقیمت معامله می کنند را وارد سیستمی کنند که بتوانند به طرق مختلف مشتریان خود را شناسایی کنند. این یعنی در این شغل ها، متصدیان باید آموزشهای قانونی برای شناسایی پول شوها کسب کنند.

چرا بعضی ها پول شویی می کنند؟

مجرمین مرتکب سه دسته اصلی جرم می شوند: جرم احساسی، جرم خشونت و وحشیگری، و جرم های اقتصادی. اگر تعداد کمی از جرم های خشونت را در نظر  نگیریم اکثر جرم ها، جرم های اقتصادی به شمار می روند—یعنی جرم هایی که برای به دست آوردن پول انجام می شود. آنها به دو دلیل مرتکب جرم می شوند: یکی برای اینکه نشان دهند می توانند همچنین کاری کنند و از دست قانون فرار کنند و دیگر اینکه چون فکر می کنند می توانند از طریق جرم پول بسیار بیشتری به دست آورند تا از طریق یک کار قانونی.

وقتی مجرمین از طریق جرم پول به دست می آورند، آن را به یکی از این سه طریق خرج می کنند: برای سرمایه گذاری در جرمی دیگر، پنهان کردن برای استفاده در آینده، خرج کردن در زمان حاضر.

یکی از آزمایش شده ترین و موفق ترین روش های سرمایه گذاری در جرم این است که دنبال پول را بگیرید. پس مجرمین می خواهند که آن پول را خیلی سریعتر از آنکه دست پلیس به آن برسد دور کنند یا آن را جایی بریزند که دست پلیس به آن نرسد.

گاهی اوقات وقتی پلیس شک ببرد که شخصی ممکن است در یک جرم دست داشته باشد با وضعیت مالی آن فرد شروع می کند و عقب می رود. همین مسئله باعث ایجاد تغییراتی در قوانینی شده که می گوید اموال مجرمی که سابقه جرم داشته می تواند مصادره شود مگراینکه بتواند ثابت کند که منشاء ثروتش قانونی است.

پس مجرم باید پول را از سیاه چالی که در آن پنهان کرده طوری بیرون بیاورد که بتواند توضیح بدهد آن را از کجا آورده است. یک دلیل ظن به این افراد این است که فرد بیشتر از آنچه که درآمد دارد خرج کند. پس آرایشگری که هیچوقت مشتری ندارد و یک ماشین بسیار مدل بالا سوار می شود، شک برانگیز است.

افرادیکه از پرداخت مالیات فرار می کنند، پول شویی می کنند تا بتوانند درمورد منشاء پولشان دروغ بگویند تا بتوانند از مالیات فرار کنند. یا پولشان را در بانک معمولاً به اسم بچه هایشان یا پدر و مادر پیرشان پنهان می کنند. یا خیلی راحت خارج از آن قسمت اقتصاد که بایگانی برای همه چیز وجود دارد عمل می کنند. چند بار تاحالا به شما پیشنهاد تخفیف در ازای اینکه رسید نگیرید داده اند؟