اغلب والدین با انجام تکالیف توسط کودکانشان مشکل دارند این مقاله به شما آموزش می دهد چطور کاری کنید که کودکان تکالیف مدرسه خود را انجام دهند.

والدین در سراسر دنیا، عاشق روش جادویی ای خواهند شد که کودکان را تشویق به انجام تکالیف مدرسه کند. صبرها به پایان رسید، با اینکه این کار به راحتی تکان دادن چوب جادو نیست، ولی در زیر روش‌هایی برای تشویق کودکان به انجام تکالیف مدرسه، و ادامه انجام آن‌ها آورده شده است. برای برخی از والدین، تشویق موثر کودکان به انجام تکالیف مدرسه، نیاز به تغییر برخورد آن‌ها با بچه‌ها برای انجام تکالیف دارد، ولی کار سختی نیست، تنها به مقداری صبر و تغییر روش نیاز دارد. از این روش‌ها استفاده کنید و به کودکان کمک کنید که تکالیف مدرسه خود را انجام داده و در مدرسه عملکرد عالی ای از خود نشان دهند.

مزایای تکالیف مدرسه را درک کنید

اگر خود شما قانع نشده باشید که تکالیف مدرسه اهمیت دارد، مجاب کردن کودکان کار سخت تری خواهد بود. دلایل خوبی برای میزان منطقی تکالیف مدرسه وجود دارد:

تکالیف مدرسه، چیزهایی که در طول روز یاد داده شده است را تثبیت می‌کند. برخی از آموزش‌ها، فرار هستند و لازم است برای یادگیری مقداری تمرین شوند و محیط کلاس زمان کافی برای یادگیری را در اختیار کودکان قرار نمی‌دهد. این قضیه علی‌الخصوص برای ریاضی اهمیت بالایی دارد.

بعضی مواقع، تکالیف مدرسه، توانایی‌های بیشتری از چیزی که در مدرسه به کودک یاد داده می‌شود یاد می‌دهد. این، تأثیر آموزشی گسترده تکالیف مدرسه است.

تکالیف خانه، آموزش شخصی را تقویت کرده، و مدیریت زمان، مهارت‌های سازمانی، مهارت‌های تمرکزی و حس مسئولیت شخصی را به کودک یاد می‌دهد. نظم شخصی یک مهارت حیاتی در زندگی است که از این طریق به کودک یاد داده می‌شود.

قبول کنید که خیلی از کودکان تکالیف را دوست ندارند

درحالی‌که چیزهای بسیار سرگرم‌کننده دیگری در حال اتفاق افتادن است، علی‌الخصوص در این عصر وسایل الکترونیک، دل پذیر نشان دادن تکالیف مدرسه کار سختی است، پس زیاد دراین‌باره تلاش نکنید. به عنوان والدین، یا کسی که وظیفه مجبور کردن انجام تکالیف کودکان بر عهده وی است، قبول کردن این قضیه به معنی این نیست که با آن موافق باشید. بلکه به این معنی است که مابقی رویکرد خود به این کار را با این درک هماهنگ کرده و حدود و مرزهایی تعیین کنید و کودکان را وادار به اعمال آن حدود کنید.

بجای ترساندن کودکان، کار آنها را راحت کنید

شما می‌توانید داد بزنید، تهدید کنید، رشوه بدهید و بالا و پایین بپرید ولی هیچ‌کدام از این کارهای منفی و خسته‌کننده برای دو طرف، باعث نمی‌شود که کودکان شما کاری انجام دهند. درست است که آن‌ها به تهدیدهای آنی شما در مورد گرفتن امتیازات ، تا زمانی که بالای سرشان ایستاده باشید پاسخ خواهند داد، ولی این کار تبدیل به یک رفتار منظم برای انجام تکالیف نخواهد شد، و مطمئناً شما هم همیشه وقت ندارید که بالای سر آن‌ها بایستید تا کارشان تمام شود. بجای این کارها، سعی کنید کار انجام تکالیف را تا جای ممکن برای آن‌ها آسان کنید:

جایی مجزا، آرام، روشن، راحت و غیرگیج کننده برای کودکان مهیا کنید تا تکالیفشان را در آنجا تکمیل کنند. جایی دور از وسایل الکترونیک، سر و صدای ماشین‌ها، یا جایی که بتوانند صدای بازی بقیه بچه‌ها را بشنوند.

مطمئن شوید که کودکان شما هر چیزی که برای انجام تکالیف مورد نیاز است را در اختیار داشته باشند، از مداد و کاغذ گرفته، تا کتاب و لپ تاب، و مطمئن شوید که لوازم خاص پروژه را از قبل برای آن‌ها فراهم کرده باشید، تا از بهانه "من چیزهایی که لازم است را ندارم" راحت شوید. زمانی اختصاص دهید و زمانی که آن‌ها شروع به نوشتن تکالیف می‌کنند، کنار آن‌ها نشسته و ببینید که آیا چیز دیگری نیاز دارند یا خیر.

کودکان خود را به اطلاع‌رسانی روند پیشرفت تکالیف مدرسه، و گفتن هر چیز جالبی که برای آن‌ها پیش می‌آید، به شما دعوت کنید.

با لحن مستقیم و دوستانه با کودکان صحبت کنید

در ابتدای هر ترم یا دوره، با فرزند خود بنشینید و در مورد اینکه وی می‌خواهد به چه صورتی تکالیف خود را انجام دهد با وی صحبت کنید. به این ترتیب، هر دو شما، قوانین دو طرفه پایه‌ای برای انجام تکالیف وضع می‌کنید و زمانی که حس کردید که به آن‌ها عمل نمی‌شود، می‌توانید آن‌ها را گوشزد کرده و یا در صورت انجام، فرزندتان را تشویق کنید.

به کودکان خود قدرت دهید. بجای اینکه برای تکالیف زمان تعیین کنید، یک جلسه خانوادگی تشکیل دهید و درباره زمان‌های ممکن بحث کنید. با دادن حق انتخاب زمان انجام تکالیف به کودکان اجازه دهید که حس کنند که در رأس کار قرار دارند. تنها چیزی که باید از آن اطمینان حاصل کنید این است که آن‌ها قبل از زمان خواب، از انجام تکالیف سر باز نزنند، برای همین با آن‌ها شرط کنید در صورتی که به قول و قرار پایبند نباشند و تکالیف را تا زمان خواب انجام ندهند، توافق باطل خواهد شد. شما می‌توانید یک مقدار معامله را برای آن‌ها شیرین کنید، می‌توانید به آن‌ها اجازه دهید قبل از خواب فعالیت‌های شاد و مفرحی که استرس زا نباشد انجام دهند.

ببینید که آیا قسمت خاصی از تکالیف هست که آن‌ها با آن مشکل داشته باشند. از آن‌ها بپرسید که آیا دوست دارند که در مورد آن مشکلات از شما راهنمایی بگیرند. بعضی مواقع، دلیل اینکه آن‌ها تکالیف را انجام نمی‌دهند این است که در کلاس دچار مشکلی شده‌اند و در خارج از کلاس نیز آن مشکل آن‌ها را آزار می‌دهد.

به کودک خود کمک کنید که بفهمد تکالیف سخت و تکالیف راحت چیست. مجبور کردن کودک به انجام کار سخت در ابتدا، به این معنی خواهد بود که آن‌ها در زمان مقابله با بزرگ‌ترین مشکل، بیش‌ترین هشیاری را خواهند داشت. زمانی که کارهای سخت انجام شد، قسمت‌های راحت تر سریع تر پیش خواهد رفت.

بر روی زمان‌های آزاد از تکالیف با هم توافق کنید، همانند شب‌های پنج‌شنبه و ... و به آن‌ها اجازه دهید که در این مواقع، زمان خود را آن طور که می‌خواهند برنامه‌ریزی کنند.

برای دست‌یابی به انگیزه باطنی، از آن‌ها تعریف کنید

تشویق کاری که خوب انجام شده و ندیده گرفتن یا برخورد سرد با عملکرد ضعیف، باعث می‌شود که احساسات کودک شما تنها بر روی قسمت‌های منفی متمرکز نشود، و همچنین باعث می‌شود که تنش و فشار از روی شما برداشته شود.

مراقب باشید که چطور از جایزه برای تکمیل تکالیف مدرسه استفاده می‌کند. هدف شما باید این باشد که انگیزه باطنی برای آن‌ها ایجاد شود، نه اینکه آن‌ها دنبال جایزه باشند. رشوه دادن به کودک، قوی‌ترین روش برای از بین بردن انگیزه در کودکان است، برای اینکه کودکی که بین انجام تکلیف و گرفتن آن بازی رایانه‌ای، یا افزایش پول توجیبی رابطه برقرار کرده است، یاد می‌گیرد که کارها را صرفاً برای سود مادی، نه حس خشنودی یا درک بالاتر، انجام دهد. جایزه در بعضی موقعیت‌هایی که کار به طور خاصی خوب انجام شده است می‌تواند باعث تشویق عالی آن‌ها شود، ولی بهتر است از رشوه دادن ممتد مادی به آن‌ها اجتناب شود.

انجام تکالیف را با تعریف‌های خاص تشویق کنید. مثلاً به کودک خود بگویید که به خاطر اینکه آن‌ها کار را خیلی مرتب/سریع/با دقت/... انجام دادند، به آن‌ها افتخار می‌کنید. مهم است که دلیل اصلی خوشحال بودن خود از انجام آن کار را بیان کنید، تا کودک شما بداند که باید چه کاری را ادامه دهد. هدف کار این است که زمانی که آن‌ها مشغول انجام کار خوبی هستند، یا کار خوبی انجام داده‌اند، متوجه کار آن‌ها شده و آن‌ها را تشویق کنید.

عملکرد بد را ندیده بگیرید. زمانی که کودکان شما، به سطحی که شما مدنظر دارید نمی‌رسند، از داد و بیداد کردن سر آن‌ها خودداری کنید. پیغام را ساده نگاه‌دارید، به کودکان خود یادآوری کنید که شما با هم قبول کرده‌اید که آن‌ها چطور باید تکالیف را انجام دهند و زمانی که روز بعد آن‌ها را دیدید که روند طبیعی را ادامه می‌دهند، ناامیدی قبلی و خوشحالی حال حاضر خود را به آن‌ها نشان دهید.

جایزه‌های واقعی را ساده قرار دهید، همانند رفتن به پارک، یا خرید پیتزا برای شام، رفتن به باغ‌وحش و ... به این ترتیب، هم شما درگیر خواهید شد، و هم اینکه کودک شما می‌تواند انجام خوب کارها را با گذراندن اوقات شاد با شما و داشتن خانواده‌ای شاد پیوند بزند.

مسئولیت خودتان را به کودکتان منتقل کنید

این کار ممکن است خیلی برای شما سخت باشد، مخصوصاً زمانی که والدین حس مسئولیت شخصی در قبال انجام تکالیف دارند، ولی این کاملاً حیاتی است که کودک شما در اسرع وقت متوجه شود که عواقب انجام ندادن تکالیف به خود آن‌ها بازمی‌گردد، نه به شما. وزن مسئولیت عدم تمایل کودکانتان به انجام تکالیف را بر گردن خود حمل نکنید. در صورتی که شما محیطی دوستانه و حمایت‌کننده برای آن‌ها فراهم کرده و زمان‌های انجام تکالیف را مشخص کرده باشید، عدم تکمیل تکالیف، درسی برای کودک خواهد بود تا مسئولیت شخصی را یاد بگیرد. بعد از چند بار عدم انجام تکالیف و دیدن نتایج به صورت واضح و روشن، کودک شما به زودی متوجه خواهد شد که برای انجام این کار، مسئولیتی به گردن او وجود دارد. این کار به هیچ عنوان به این معنی نیست که شما به کودکتان توجه نمی‌کنید، بلکه به این معنی است که اقدامی آگاهانه برای یاد دادن احساس مسئولیت به آن‌ها انجام می‌دهید.

به آنها اجازه دهید با عواقب انجام ندادن تکالیف روبرو شوند

در صورتی که کودکان تکالیف را انجام ندهند، معلمین معمولاً خیلی رفتار دوستانه‌ای با آن دانش‌آموزان نخواهند داشت. در صورتی که کودک شما به هیچ‌وجه حاضر به انجام تکالیف خود نبود، به آن‌ها اجازه دهید رفتار معلم در روز بعد را تجربه کنند. به احتمال زیاد بعد از آن شروع به انجام تکالیف خواهند کرد!

قاعدتاً، در صورتی که شما کودکی با نارسایی یادگیری دارید، شاید لازم باشد روش‌های دیگری را امتحان کنید. در هر صورت، از کمک گرفتن از افرادی که در زمینه ناتوانی کودک شما متخصص هستند هراس به خود راه ندهید. زمانی که نمی‌دانید چه کار دیگری باید انجام دهید، کمک گرفتن از این افراد خیلی در روند تربیتی کودکتان موثر خواهد بود.

عکس‌العمل ناخودآگاه خود برای کمک به آنها از بین ببرید

اگر تکالیف برای انجام داده شدن توسط فقط کودکتان طراحی شده است، به آن نزدیک نشوید. شرکت بیش از حد برای انجام تکالیف می‌تواند تأثیر مثبتی آن‌ها برای کودکتان را از بین ببرد. تکالیف راهی عالی برای ایجاد مهارت‌های یادگیری مستقل و مادام‌العمر برای کودکان است.

درگیر باشید، دخالت نکنید

هیچ‌کس دوست ندارد که کسی بالای سرش ایستاده بایستد و در کارهایش دخالت کند، و کودکان نیز از این قاعده مستثنا نیستند. سعی کنید رفتار خود در خصوص تکالیف آن‌ها، رفتاری درگیر و از روی کنجکاوی باشد، نه رفتاری دخالت جو و مزاحم. و سعی نکنید هر کاری که تمام شد را کنار گذاشته و کارهای دیگر را سر آن‌ها بریزید.

زمانی که کودکتان به خانه می‌رسد، از پرسش درباره جزئیات تکالیف خودداری کرده و به آن‌ها اجازه دهید که خستگی در کنند.

از کنکاش عمیق تر از حد لازم خودداری کنید. اگر کودک شما می‌گوید که "من تکلیف ریاضی دارم"، مثلاً از او بپرسید "چه جور ریاضی ای"، نه اینکه " چند صفحه تکلیف و دقیقاً چه نوع سؤال‌هایی؟ دوست دارم وقتی تمام شد کارت رو ببینم"

از او نخواهید که روند انجام تکالیف را به اطلاع شما برساند. بهتر است این توقعات را به کودکتان منتقل کنید وگرنه مجبور خواهید شد که به طور مداوم همه چیز را کنترل کنید، به عنوان فردی آزاردهنده در ذهن کودک جای بگیرید، و در نهایت این را به کودکتان یاد دهید که شما کسی هستید که کارهای آن‌ها را انجام می‌دهد، به جای اینکه قضیه بالعکس باشد.

سعی کنید کارهایتان را همزمان با کودکتان انجام دهید

وقتی که شما می‌خواهید کودکان را به انجام تکالیف تشویق کنید، یکی از کارهای موثری که می‌توانید انجام دهید این است که شما هم کار خودتان را همزمان با وی انجام دهید، تا به وی نشان دهید که شما هم مسئولیت‌پذیر هستید و کارها را انجام می‌دهید. به کودکتان یاد دهید که مهارت‌هایی که آن‌ها یاد می‌گیرند، به کارهایی که در بزرگ‌سالی انجام می‌دهند ارتباط دارد. اگر کودکتان در حال مطالعه است، شما هم مطالعه کنید، اگر کودکتان در حال انجام ریاضی است، حساب‌های بانکی خود را چک کنید و ...

ببینید چه چیزی کودک شما را متهیج می‌کند

یک بررسی جدید نشان داده است که کودکان مقطع راهنمایی که دارای هدفی هستند که نیاز به مطالعه و دانشگاه رفتن دارد، بیشتر از کودکانی که هدفی ندارند و دوست دارند کارهایی که نیازی به دانشگاه رفتن ندارد انجام دهند، به انجام تکالیف علاقه نشان می‌دهند.

اگر کودک شما دوست دارد شغلی داشته باشد که نیاز به تحصیلات دانشگاهی دارد، شما می‌توانید از این قضیه برای تشویق کودکتان به دیدن تکالیف به عنوان یک سرمایه‌گذاری برای آینده، استفاده کنید.

حتی اگر این قضیه واضح نباشد، اشکالی ندارد که با کودک خود درباره اهمیت داشتن گزینه‌های بیشتر در زمان بزرگ‌سالی، و اینکه تحصیل و انجام تکالیف باعث این کار می‌شود، صحبت کنید. البته، بهتر است این نوع صحبت را برای مقطع راهنمایی و بالاتر کنار بگذارید.

یک اسم جدید برای تکالیف مدرسه پیدا کنید

گوش هر کودکی، از شنیدن کلمه تکلیف سوت می‌کشد. حتی بدون اصرار به انجام تکالیف مدرسه، اینکه از آن‌ها بخواهید اتاقشان را مرتب کنند یا خرابکاری ای که با رنگ بر روی زمین درست کرده‌اند را پاک کنند به اندازه کافی برای آن‌ها آزاردهنده خواهد بود. یکی از راه‌هایی که می‌توانید این کلمه را از خانه خود حذف کنید، این است که صرف‌نظر از اسمی که مدرسه به آن می‌دهد، شما تکالیف را با نام دیگری همانند، آموزش خانگی، تقویت ذهن، یا کلمه قدیمی و ساده مطالعه خطاب کنید. همیشه از کلماتی استفاده کنید که نشان‌دهنده یادگیری و پیشرفت باشد، نه در مورد کار.

در مورد تکلیف مثبت باشید. از زبان مثبت برای آن استفاده کنید و با نرمی در مورد کمکی که یادگیری در آینده به کودکان خواهند کرد با آن‌ها صحبت کنید. به طور مثال، به دخترتان که دوست دارد بازیگر شود بگویید که در صورتی که یک خواننده حرفه‌ای نباشد، نمی‌تواند خطوط نمایش‌نامه را حفظ کند. رفتاری که در خصوص تکالیف انجام می‌دهید، باید رفتاری باشد که کودکتان به آن نیاز دارد.

تکالیف را تبدیل به یک بازی کنید

معمولاً، کودکان به این علت که تکالیف خسته‌کننده هستند آن‌ها را انجام نمی‌دهند. پس چرا آن را تبدیل به یک کار شاد نکنیم؟

سؤالات ریاضی را با شیرینی، و یا پول مطرح کنید. وقتی که از شیرینی استفاده می‌کنید، به آن‌ها بگویید در صورت درست گفتن، به اندازه جواب شیرینی برنده می‌شوند و زمانی که جواب بعدی را درست گفتند، می‌توانند مقداری از آن‌ها را بخورند. یا با پول خرد، یا امتیاز و چیزهایی دیگر بازی را انجام دهید و مثلاً به کودکتان بگویید وقتی امتیاز از یک حد خاصی بالاتر رفت، به عنوان جایزه آن‌ها را به پارک یا استخر می‌برید.

از وضعیت کودکتان مطلع باشید. با معلم کودک صحبت کنید و دلیل تکالیف و قوانین کلاس را از وی بپرسید.

وقتی که معلم از شما می‌خواهد که در انجام تکالیف نقش داشته باشید، این کار با انجام دهید. با معلم همکاری کنید. این به کودک نشان می‌دهد که مدرسه و خانه یک تیم هستند.

سعی کنید به آن‌ها راهنمایی کنید، یا در صورتی که مشکل ریاضی دارند، سؤالات راحت تر از همان نوع را برای آن‌ها مطرح کنید. اگر جواب سؤالات تکالیف را بدهید، کودکتان در این حین چیزی یاد نخواهد گرفت. کمک بیش از حد به کودک یاد می‌دهد که زمانی که شرایط سخت شد، فرد دیگری کارهای وی را انجام خواهد داد.

قاطع باشید. در صورتی که یک روز طبق برنامه عمل کنید و روز دیگر، برنامه را از پنجره بیرون بی اندازید، به کودکتان هیچ کمکی نمی‌کنید. کودکتان شما را تست خواهد کرد. آماده باشید. به طور ساده به وی بگویید که "ما قرار گذاشتم که تو این کار را الآن انجام دهی، و به قرارمون عمل می‌کنیم"

زمان انجام تکالیف، تماس‌های تلفنی را محدود کنید. به دوستان کودکتان بگویید که می‌توانند بعد از ساعت خاصی تماس بگیرند. اگر کودکتان نمی‌تواند از پیغام دادن دست بکشید، از وی بخواهید که تلفن را در جایی مرکزی در خانه قرار دهد و بعد از اینکه تکالیف انجام شد، مجدداً آن را بردارد.

کار حرفه‌ای و تمیزکاری را تشویق کنید. در صورتی که معمولاً کار را به طور شلخته وار انجام می‌دهند، سعی کنید در حین انجام کار مچ آن‌ها را گرفته و از آن‌ها بخواهید که کار را تمیزتر انجام دهند.

مراقب باشید: جایزه دادن و تشویق کودکان برای انجام تکالیف، با رشوه دادن به آن‌ها برای انجام تکالیفشان فرق می‌کند. هیچ‌وقت برای انجام تکالیف به کودکان رشوه ندهید، وگرنه همیشه دنبال رشوه خواهند بود.

مراقب باشید: هیچ‌گاه کودکی که در انجام تکالیف مشکل دارد را تحقیر نکرده و وی را با نام‌های بد خطاب قرار ندهید. اینکه آن‌ها را احمق خطاب کنید، باعث می‌شود آن‌ها هوش خود را پایین فرض کرده و تمایل خود را برای انجام تکالیف به طور کامل از دست بدهند. اگر سختی انجام تکالیف برای آن‌ها، از مشکلاتی که در صورت انجام ندادن آن برایشان پیش می‌آید بیشتر باشد، آن‌ها هیچ‌گاه تکالیف را انجام نخواهند داد. تنها کاری که می‌کنید این است که اعتماد آن‌ها به خود و شما را از بین می‌برید.

زمانی که کودک در حال انجام تکالیف است، تلویزیون‌هایی که در محدوده شنوایی وی قرار دارند را خاموش کنید. در صورتی که افراد دیگری در حال مشاهده تلویزیون هستند، روندی پیاده کنید که کودکتان صدای تلویزیون را نشنود.

در صورتی که فکر می‌کنید مقدار تکالیف غیرمنطقی است، با معلم کودک خود صحبت کنید.

برای دیدن نشانه‌های خستگی و شکست، کودکانتان را زیر نظر داشته باشید. در صورتی که آن‌ها نمی‌توانند بر روی یک موضوع تمرکز کنند، به آن‌ها اجازه دهید استراحت کوتاهی داشته باشند.